ارزیابی وضعیت مدیریت شهری درچهارچوب حکمروایی خوب شهری مطالعه موردی: منطقه هفت شهرداری شیراز

افزایش جمعیت شهرها ازیک سو و نظام مدیریت تمرکزگزا ازسوی دیگر مدیریت شهری درشهرهای کشورهای جهان و به ویژه کشورهای درحال توسعه را بامشکلات فراوانی مواجهه ساخته است به دنبال این مشکلات یکی ازرویکردهای که اخیرا نظامهای حکومتی را تحت الشعاع قرارداده است رویکرد حکمروایی خوب شهری میباشد کشورایران به عنوان یکی ازکشورهای درحال توسعه نیز به لحاظ مدیریت شهری با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کند و لزوم توجه به الگوی حکمروایی خوب شهری درشهرهای ایران کشور امری الزامی میباشد درهمین راستا این پژوهش به تحلیل و ارزیابی عملکرد مدیریت شهری درچارچوب حکمروایی خوب شهری درمنطقه هفت شهرشیراز می پردازد پژوهش ازنوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی تحلیلی است اطلاعات و داده های مورد نیاز ازطریق مطالعات اسنادی و میدانی و بااستفاده ازابزار پرسشنامه از30نفر ازکارشناسان مسایل شهری و با مدل سوات انجام گرفته است نتایج تحقیق نشان میدهد که مدیریت شهری منطقه هفت شهرشیراز ازنظر عوامل داخلی حکمروایی نقاط قوت و ضعف دچارضعف بوده و ازنظر عوامل خارجی فرصت ها و تهدیدات نیز عوامل تهدید برفرصتهای این منطقه شهری غلبه دارد

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، حکمروایی خوب شهری ، منطقه هفت شهرشیراز