فسفات و نحوه تظاهر آن در کانسار پارسا در بخش میانی سازند پابده

کانسار فسفات پارسا در جنوب خاوری کازرون و یال شمال تا قدیس فرسایش یافته سر بالش -بزنک در منطقه عمومی کوهستان زاگرس چین خورده قرار داشت و لذا از خصوصیات کلی این زون ساختاری تبعیت می‌نماید. براساس برنامه اکتشافی تدوین شده گروه و براساس نتایج سال 1٬383 اقدام به حفر تعداد 14 ترانشه اکتشافی در طول افق فسفات دار گردید. لایه فسفات درباره گسترش پولی بیش از 6٬000 متر ، ضخامت 475 - 18 و میانگین 93 سانتی‌متری با عیاری میانگین 13/29% P2O5 است. سهم دربرگیرنده کان‌سنگ مدنی آهک مارنی بود که در تناوب مارن مارن شیلی بخش میانی سازند پابده جای دارد. قسمت پایینی تا اواسط این سازند فرسایش یافته و تنها از ابتدای بخش آغشته به فسفات را می‌توان یافت. در این بخش و در ابتدا فسفات در قالب پلت ، ااالیت ، بن بد ، کاه گرهک و پر کننده فضاهای خالی پوسترهای فسیلی و به صورت پراکنده در متن سنگ‌ها و بخصوص لایه‌های آهک مارنی دیده می‌شود. به سمت قسمت‌های بالاتر بخش به تدریج دانه‌های پراکنده فسفات در رومیان لایه‌های نازک قرار می‌گیرد که نشان از تمرکز بیشتر دانه‌های فسفات و بالاتر رفتن انرژی محیط تشکیل دارد. روند فوق تاحدی پیش رفت که تشکیل چندین افق فسفات دار و حتی فسفریتی متوسط تا ضخیم لایه را می‌دهد که لای اصلی فسفات دار منطقه و مورد بحث یکی از آن‌هاست. به سمت بالای بخش مجدداً نازک لایه‌های فسفات دار و پس دانه‌های پراکنده فسفاته تشکیل تظاهر عظیمی فسفات منطقه را می‌دهد. چنین پدیده‌ای می‌تواند نشانه فراهم شدن محیطی پرانرژی، دارای محیطی در مرز اکسیداسیون به احتیاط کنید کسی و اکسید آن، اشباع از املاح فسفات (تحت شرایط UPWELLING) و پر نور (وجود فسیل ها ی فراوان میکروسکوپی و ماکروسکوپی) داشته باشد.