کاربرد ردیاب های درنگی در بررسی خصوصیات هیدروزولوژیکی مناطق کارستیک - مطالعه موردی در منطقه کارستی گرین

منطقه مورد مطالعه شامل کوه‌های گرین و میش پرور می‌باشد که در جنوب شهرستان نهاوند بافته شده است. تشکیلات آهکی ژوراسیک - کرتاسه در این منطقه، لایه آبدار کارستی مهمی را ایجاد نمود که منبع تغذیه چشمه‌ها و رودخانه‌های بزرگی می‌باشد که دبی برخی از این چشمه‌ها مانند گاماسیاب به بیش از چهار متر مکعب در ثانیه می‌رسد. به این منظور تشخیص ارتباط هیدروژئولوزیکی بین محل تزریق و چشمه‌های منطقه، تعیین حوزه آبگیر چشمه‌ها، مسیر حرکت آب‌های زیرزمینی و سرعت حرکت آب و ضریب پراکندگی ردیاب در حوضه مورد مطالعه از روش ردیابی رنگی استفاده شد. در این آزمایش که با تزریق 12 کیلوگرم اورانین در بزرگ‌ترین سینک هول ( sink hole ) واقع در کوه گرین شروع شد پس از آنالیز نمونه‌های ناب و زغال فعال اخذ شده از 12. آبی آثار من در دو. ظاهر گشت این مهم نشاندهنده عدم وجود ارتباط هیدروژئولوزیکی بین. پزی و دیگر چشمه‌های نمونه‌برداری شده می‌باشد. بنابراین مسیر حرکت جریان آب زیرزمینی در توده کارست مورد مطالعه در جهت شمال غرب - و در امتداد گروه گرین و در راستای گسل‌های طولی موازی با آن بر یال شمالی تشخیص داده شد. آنالیز کمی نتایج نشان می‌دهد که متوسط زمان ماندگاری تختی در سیستم کارستی حدود 60 روز است و بر اساس اولین ظهور رنگ و زمان رسیدن ردیاب غلظت متوسط سرعت احتمالی جریان به ترتیب 1.27 و 0.24 سانتی‌متر در ثانیه تعیین و زمین پراکندگی ردیاب در سیستم برابر 0.3 کیلومترمربع بر روز محاسبه شده است.