الگوی اسلامی - ایرانی توسعه وپیشرفت( فرصت، اهمیت و متدلوژی)

توسعه وپیشرفت ازمقولات بسیارپرقدمت وبحث برانگیزدرادبیات نظری ورشته های علوم اجتماعی وبویژه علوم سیاسی است. امروزه درایران ازاهمیت درابعاد تازه ای برخوردار شده است. زیراتمرکز برطرح توسعه بومی ازنوع اسلامی-ایرانی آن مورد نظر است.ماهیت و متدلوژی این مفهوم ابهام زا و الزامات مترتب برآن همواره موردواکاوی قرارمی گیرد. نوشتارحاضربدنبال آن است تابرلزوم رویکرداسلامی-ایرانی درتدوین الگوی توسعه کشوربپردازد.فرضیه پژوهش این است که مختصات سیاسی،اجتماعی،فرهنگی و... هر کشور متفاوت ازکشور یا کشورهای دیگراست،ازاینروکاربست یک الگوی ثابت وواحد برای همه کشورها امری منطقی وعملیاتی وموفق به نظرنمی رسد. نتیجه اینکه نیل به توسعه درگرو حرکت آگاهانه ی مبتنی برعناصرهویت بخش وهویت آفرین بومی وتولید علوم ومتدلوژی نوین – بومی است.یافته های پژوهش حاکی ازآنست که تجویزالگوهای توسعه تک خطی به نتیجه متصوربرای تمامی کشورها منتهی نخواهدگشت. از سوی دیگر بقای یک نظام درگرو طراحی الگویی متناسب باارزشهای مطلوب،نیازهای مردم جامعه،مقابله ورقابت با ایدئولوژی ها و نظامهای رقیب،رصدکردن چالشهای موجود وآتی، وارائه راهبردهایی دقیق وعملیاتی برای رسیدن به جامعه آرمانی لازم است.این مقاله به روش تحلیلی – توصیفی نگارش شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه ، الگوهای توسعه ، توسعه ایرانی-اسلامی ، کشورهای در حال توسعه ، متدلوژی بومی