جستاری بر شناخت ساختار پایدار روستایی دامنه زاگرس (مطالعه موردی روستای هجیج)

معماری کوهستانی زاگرس دارای ویژگی های منحصر به فردی است که با درنظر گرفتن معیارهای بصری، با اصول و ویژگی های طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبق است، به طوریکه بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در بر می گیرد. در این مقاله بخشی از ساختار معماری ساده اما با شکوه ایران در دامنه زاگرس با ویژگی های خاص خود در زمینه معماری روستایی مورد برسی قرار گرفته است. با توجه به هدف پژوهش که شناخت ساختار پایدار معماری روستایی زاگرس می باشد، ضمن تشریح مسئله پایداری در معماری، به بررسی بهره گیری از معماری بومی و سنتی و تأثیر آن درخلق معماری پایدار پرداخته، سپس با بررسی شرایط آب و هوایی و تأثیرات آن در خلق معماری با مصالح بوم آورد و همساز با اقلیم، با بیان تحلیلی- توصیفی و با استناد از مطالعات کتابخانه ای و د اده ها و اطلاعات موجود، به بررسی نمونه ای از معماری اصیل منطقه در روستای هجیج می پردازیم. براساس یافته های تحقیق مشخص گردید که معماری روستایی دامنه زاگرس بالاخص روستای هجیج با توجه به تأثیر مستقیم عواملی چون شکل شناسی زمین و بافت آن، اقتصاد مبتنی بر معیشت و شرایط شغلی، وضعیت اجتماعی و فرهنگی در شکل گیری این معماری و همچنین توجه معماران به تأثیرات آب و هوایی منطقه بر روی ساختمان و بهره برداری از مصالح بوم آورد، توجه به طبیعت و تجدیدپذیری منابع انرژی به عنوان یک معماری پایدار و همساز با اقلیم شناخته می شود.

کلیدواژه ها:

دامنه زاگرس ، روستا ، معماری پایدار ، هجیج ، شیب ، معماری همساز با اقلیم