پایدای اکولوژیک در فضاهای شهری

فضاهای شهری اهمیت زیادی در کیفیت زندگی شهری دارند و به تقویت روابط متقابل اجتماعی شهروندان کمک می کنند، در حالی که نقش اینگونه فضاها یا به عبارتی فضاییی که در آن تعاملات اجتماعی شهروندان شکل می گیرد و فرهنگ جامعه در بستر ان ارتقاء می یابد. در کشور ما روز به روز در حال افول است. روشن است که فعالیت های فضای بازبه کیفیت این فضاها وابسته است؛ از سوی دیگر، کیفیت فضاهای باز شهری رابطه بسیار نزدیی با شرایط خرد اقلیمی این فضاها، به عنوان بخشی از محیط فیزیکی آن دارد. بنابراین فعالیت های فضای باز نیز از شرایط اقلیمی این فضاها تأثیر می پذیرد. بررسی معماری و شهرسازی چند دهه اخیر نشان می دهد که در ایران با وجود تجارب غنی در خصوص تأثیر م تقابل طراحی شهری و مسائل اقلیمی،تقلید از معماری و شهرسازی غرب، علاوه بر اینکه همخوانی و سازگای منطقی با رفتار و عادات مردم نداشته است، افزایش مصرف بیهوده ی انرژی های فسیلی در بناهای امروزی را سبب می شود. طراحی اکولوژیک نیز بر این نکته اذعان دارد که تمامی طراحی ها اثری جهانی دارند، چرا که اکوسیستم ها به هم وابسته اند (اصل وحدل محیط زیستی). بدین ترتیب اثرات محیطی به شکل ریز اقلیمی (آلودگی، انتشار گرما و ...) بر روی بناهای اطراف و به دنبال آن به خاطر اتصال اکوسیستم ها به هم، بر روی محیط منقه و سپس بر جهان اثر میگذارد. در مطالعه حاضر سعی بر این است که با بهره گیری از مطالعات اسنادی، عوامل مؤثر جهت دستیابی به هدف اصلی پژوهش یعنی تأمین آسایش اقلیمی در فضاهای شهری و م همترین عوامل طبیعی مؤثر بر آسایش اقلیمی یعین جریان باد و تابش خورشید و سازوکار آن در فضاها بررسی شده، پس از آن مجموعه ای از اصول و رهنمودهای هدایت کننده طراحان شهری به منظور تأمین آسایش اقلیمی و پایداری هر چه فضاهای شهری ارائه شود.

کلیدواژه ها:

آسایش اقلیمی ، پایدار اکولوژیک ، فضای شهری