از دلایل ناکامی انجمن های بلدیه تا عوامل تضعیف کارآیی شوراهای اسلامی شهر

انجمن های شهر به عنوان یک نهاد مدنی با نظر به اینکه شهروندان می توانند نظام مدیریت شهرها را به عهده بگیرند بنا گذاشته شدند. که تنها 4 سال پس از تصویب قانون بلدیه (1285) و اجرای آن، براساس مصوبه مجلس، انجمن های بلدیه منحل می شوند. در این پژوهش به دنبال یافتن پاسخهایی برای دلایل احتمالی ناکامی انجمن های بلدیه و همچنین شوراهای اسلامی فعلی شهر هستیم. در اینتحقیق به روشهای تاریخی و علی مقایسه ای (پس رویدادی) سعی شده است با پویشی در تاریخ تمدن (شهرنشینی) و بررسی وضعیت سیاسی، امنیتی، اجتماعی و اقتصادی ایران و دلایل شکل گیری شهرهای ایران در دورههای قبل از دوران معاصر (قبل از سال 1285) و به عبارتی پیش از تصویب قانون بلدیه و چگونگی اداره ی شهرها در آن دوران و ریشه های تاریخی ایجاد انجمن های بلدیه سعی کنیم به دلایل احتمالی ناکامی انجمن های بلدیه و به طبع آن، شوراهای فعلی شهر برسیم. نتیجه این پژوهش بیان می دارد که شهرنشینی در ایران بر خلاف شهرنشینی در اروپا، شرایط و پیش زمینه های لازم برای ایجاد مدیریت شهری مستقل و برخوردار از حمایت و پشتیبانی مردم را نداشت و دلایلی همچون عدم آمادگی و تجربه اجتماعی لازم از سوی مردم و اعضای این انجمن ها و نیز دیژگی تمرکز گرایی و عدم تحمل نیروهای محلی از طرف دولت مرکزی موجب ناکامیانجمن های بلدیه گردید که شوراهای اسلامی فعلی نیز به دلایل مشابه و متأثر از دلایل مذکور همچون متمرکز بودن نظام اداره کشور،نداشتن جایگاه کارکردی، ساختاری، م ردمی و قانونی مشخص، وضعیت نامطلوبی را به عنوان یک حکومت مستقل محلی دارد.

کلیدواژه ها:

حکومت مرکزی ، حکومت محلی ، مشروطیت ، انجمن بلدیه ، شورای اسلامی ، نهاد