میزان استحکام بناهای مسکونی در منطقه کلانشهری تهران
محل انتشار: اولین همایش ملی جغرافیا، شهرسازی و توسعه پایدار
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 801
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
GUPSD01_0165
تاریخ نمایه سازی: 21 تیر 1393
چکیده مقاله:
مسکن به عنوان یکی از پدیده های واقعی از نخستین مسائلی است که بشر همواره با آن دست به گریبان بوده و همواره در تلاش برای دگرگونی و یافتن پاسخی مناسب، معقول و اندیشیده برای آن است با آغاز قرن بیست و یکم کشورهای جهان سوم با چالش های مهمی چون فراهم آوردن سرپناه مناسب، اشتغال و محیط زیست پایدار مواجه هستند. در این بین سرپناه مناسب به دلیل وجود نیازهای اولیه ی خانوار یا فرد در آن همچون خ واب، استراحت، حفاظت در برابر شرایط جوی و خلاصه شرایط زیست در مقابل طبیعت، اهمیت بسزایی دارد. ساخت مسکن مطلوب همواره از اهداف مهم برنامه های توسعه می باشد. از ملموسترین شاخص های سنجش مطلوبیت مسکن می توان به نوع مصالح و اسکلت به ک ار رفته در بناهای مسکونی اشاره داشت. تحقیق حاضر سعی بر ا ین دارد تا میزان استحکام بناهای مسکونی در شهرهای منطقه کلانشهری تهران را در طی سه سرشماری 1365، 1375 و 1385 مورد بررسی قرار دهد. محدوده کلانشهری تهران در سال 1365 دارای 20، در سال 1375 دارای 27 و در سال 1385 دارای 53 مرکز شهری بوده است. نتایج نشان می دهد شهر تهران دارای بالاترین درصد بناهای مسکونی بادوام در میان شهرهای منطقه کلانشهری در هر سه سرشماری بوده است. میانگین درصد بناهای مسکونی بادوام در منطقه کلانشهری تهران همواره دارای سیر صعودی بوده است به طوری که از 3.70 درصد در سال 1365 به 66.80 درصد در سال 1385 رسیده است که نشاندهنده رشد قابل توجهی می باشد. برای سنجش میزان پراکنش بناهای مسکونی بادوام در شهرهای منطقه کلانشهری از انحراف معیار درصد واحدهای مسکونی بادوام استفاده شده است. مشاهده می شود که انحراف معیار درصد واحدهای مسکونی در منطقه کلانشهری تهران دارای سیر صعودی از سال 1365 به 1375 و سیر نزولی از سال 1375 به 1385 بوده است. این امر به معنای افزایش شکاف توسعه در زمینه ساخت و ساز بادوام در میان شهرهای منطقه کلانشهری طی سال 1365 تا 1385 هستیم که اوج آن در سال 1375 می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
احمد بایرامی
کارشناس ارشد برنامه ریزی منطقه ای، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
منوچهر طبیبیان
استاد دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :