بررسی عوامل مؤثر بر هویت مجموعه های جمعی (نمونه موردی شهرگرگان)

مجتمع های جمعی قسمتی از بافت شهری است که عموم مردم به آن دسترسی فیزیکی و بصری دارند و بستری است برای فعالیت های انسانی و برقراری تعاملات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ... مجموعه های جمعی صفحه ای است که داستان زندگی جمعی در آن گشوده می شود. در طول تاریخ بشر همواره بدنبال زندگی جمعی بوده و مجموعه های جمعی چکیده ای از این فکر در قرن اخیر می باشد. عوامل زیادی به شهرهای ایارن امروز حالتی ورای سوابق و نحوه سکونت در گذشته، در مراکز زیستی داده است. گسترش سریع شهرها، پیدایش محله های بی هویت و ناآشنا با فرهنگ و شرایط محیطی و بدون توجه به تأمین نیازمندیهای عمومی و زیربنایی و شرایط محیطی آنها، به گونه ای بوده است که دست اندرکاران اداره شهرها را در جهت تأمین نیازمندیهای ساکنان در تنگنا قرار داده است. چهره ساختمانهای جدید در تمام شهرها و م جموعه های جمعی ایران حالتی تقریباً یکنواخت پیدا کرده است. در حالی که نحوه طراحی و نوع ترکیب فعالیت ها در مجموعه ها می تواند کیفیت ساخت محیطی را هم تحت تأثیر قرار دهد. مجموعه های امروز ما نه نشانی از ایرانی بودن را یدک می کشند، نه اسلامی بودن آن معلوم است. مجتمع های جمعی جدید هویت ندارند؟ جگونه می توان هویت این مجموعه ها را افزایش داد؟ این نقد و سئوال از دهه 70 پس از تأسیس این مجموعه های زیستی در شهرها وارد ادبیات شهرسازی این مرز و بوم شد. پرسش اصلی که در اینجا مطرح می شود این است که عامل اصلی و مؤثر بر هویت در مجموعه های جمعی جدید جه چیری می باشد به منظور ارائه پاسخ مقدماتی به سئوالات تحقیق فرضیه هایی مطرح شده است. شهر گرگان بعنوان نمونه موردی مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته و طرحهای فرادست آن با وضع موجود مورد تحلیل قرار گرفته است. در نهایت به منظور بررسی فرضیه ها با کمک پرسشنامه، اطلاعات از جامعه هدف جمع آوری، نتایج قابل توجهی بدست آمد. بر اساس نتایج حاصله بین متغیرهی همبستگی اجتماعی، کیفیت فضاهای شهری و متغیرهای خوانایی و امنیت با هویت مجموعه های جمعی در شهرها رابطه وجود داشته و فرضیه های مطرح شده پذیرفته شده اند. نتایج و پیشنهادهای مناسبی در قسمت پایانی برای مجموعه های جمعی شهر گرگان بدست آمد.

کلیدواژه ها:

هویت ، فرهنگ ، مجتمع های جمعی ، یکنواختی ، تعاملات اجتماعی