بررسی محور چهارباغ عباسی از منظر زیباشناسی با رویکرد توسعه پایدار

ظاهر خیابان های یک شهر اولین برداشت بصری هر فرد از درون شهر است. تأثیر این برداشت دائمی است و معیار و سنجش آن ارتباط با مقوله زیبایی شناسی و بیشتر با مسئله فرهنگ، هویت و اقلیم است. چهارباغ عباسی یکی از مهمترین عناصر هویت بخش شهر تاریخی اصفهان است. با گذشت زمان بدنه های این خیابان دستخوش تغییر و تحول گردیده و به مرور از مطلوبیت آن کاسته است به گونه ای که بازسازی آن در دهه های اخیر بطور جدی مطرح شده است. هدف این تحقیق بررس موقعیت تاریخی این خیابان و ارزشهای زیبایی شناسی و هویتی با نگاه به امکاناتی است که نظریه های توسعه پایدار در طرح های اجرایی می تواند ایجادنماید. در حال حاضر تفاوت فاحشی از لحاظ بصری بین ضلع شرق و غرب این خیابان قابل مشاهده است. در ضلع شرقی بدلیل وجود مدرسه چهار باغ، بازار هنر و عمارت هشت بهشت می توان پیوستگی زیبایی و هویتی قابل قبولی را دریافت نمود در حالیکه در ضلع غربی وجود پاساژها و فروشگاه ها کیفیت بصری بسیار نازلی ایجاد کرده و همین مسئله ضرورت این تحقیق را ایجاب می کند. تفاوت بصری بین دوسوی این خیابان به چه دلیل اتفاق افتاده است؟ چگونه می توان از لحاظ زیبایی شناسی این تفاوت را تجزیه و تحلیل نمود؟ اصولاً برداشت این اطلاعات در چه فرآیندی به کار گرفته خواهد شد؟ روش این پژوهش، توصیفی- تحلیلی با استفاده از منابع از طریق مطالعات کتابخانه ای و مشاهده میدانی است که در نتیجه آن تجزیه و تحلیل مکتب اصفهان در شهرسازی و توجه به شاخصه های زیبایی شناسی شهری از قبیل کیفیت تناسب، رنگ و غیره و شاخصه های هویت شهری از قبیل تاریخی، عملکردی و انسانی ممکن می گردد. به نظر می رسد تفاوت فاحش ضلع شرقی و ضلع غربی محور خیابان چهارباغ عباسی نیاز به بررسی کیفی از لحاظ زیبایی شناسی و هویتی داشته باشد. مسلماً در آینده طرحهای بازسازی برای این خیابان تهیه خواهد شد، این تحقیق تلاش دارد تا در مراحل طراحی این فضا، موارد مورد نظر زیبایی شناسی را مورد توجه و تأمل قرار دهد.

کلیدواژه ها:

چهارباغ عباسی ، زیبایی شناسی ، هویت ، کیفیت بصری ، مکتب اصفهان ، توسعه پایدار