بررسی و تحلیل میزان استفاده از اکرایی مبلمان شهری (نمونه موردی: بخش ذولفقاری شهر آبادان)

رایج ترین ترکیب در طراحی و برنامه ریزی شهری مبلمان شهری می باشد. این عناصر رایج در جهان معقوله ای است که با قدمت خود تانسته است از حوزه ی خدمات شهری به سایر حیطه های دیگر از قبیل فرهنگ، سنت، توریسم و غیره راه یافته و از محوریت و اهمیت خاصی برخوردار شود. زیرا، مبلمان شهری از جمله بسترهایی است که زمینه ساز هنر در محیط شهری می شود. لذا، بر اساس اهمیت موضوع، پژوهش حاضر از نوع توسعه ای- کاربردی و روش مطالعات اسنادی و میدانی به تحلیل وضعیت مبلمان موجود در بخش ذولفقاری شهر آبادان پرداخته است. که با استفاده از 150 پرسشنامه که میزان پایایی آن بر اساس از شاخص آلفای کرونباخ برابر 0/941 و مصاحبات و گزارشات میدانی نتایج نشان داده است؛ دو مبلمان نیمکت و آبنماهای موجود در بخش ذولفقاری دارای کاستی های فراوانی است. در درجه اول این به اصول پراکندگی و توزیع یکسان مبلمان در منطقه توجه نشده است و بسیاری از مبلمان از نظر جانمایی و مکانیابی تابع اصل و قاعده مشخص و دقیق نبوده اند. و ه مچنین در روش مصاحبه با شهروندان نارضایتی خود از نظر کارکرد و استفاده از مبلمان را با بیان دلایلی از قبیل کم بودن تعداد مبلمان، نوع مبلمان، نامناسب بودن ابراز داشته اند. بنابراین، دو مبلمان مورد بررسی از نظر استفاده و کارایی در منطقه مورد مطالعه دارای عملکرد مناسبی نمی باشند.

کلیدواژه ها:

مبلمان شهری ، عملکرد و استفاده ، نیمکت ، آبنما ، ذولفقاری ، آبادان