بررسی توزیع خدمات شهری و عدالت فضایی در شهرهای میانه اندام ایران (یک مطالعه موردی از شاخص های بهداشتی- درمانی شهر بابل)

تعادل فضایی در توزیع مراکز عملکردی شاخص های بهداشتی- درمانی، زمینه دستیابی به سلامت، آسایش و زیبایی شهری که از ارکان توسعه پایدار شهری هستند را فراهم می آورد. نابسامانی در توزیع نطقه ای شاخص های بهداشتی- درمانی و کمبود منطقه بندی مناسب، باعثدوری برخی از نواحی بابل از عدالت اجتماعی گردیده است. روش تحقیق دراین مقاله توصیفی- تحلیلی است. جامعه آ»اری این تحقیق هم شهر بابل و واحد آ»اری نواحی هفت گانه شهر را تشکیل می هد. آمار مورد استفاده مربوط به سال 1390 می باشد. هدف از تحقیق هم نمایاندن عدم تعادل فضایی در توزیع خدمات و امکانات بهداشتی در هفت ناحیه بابل می باشد. یافت های پژوهش نشان می دهد که شاخص بهداشت و درمان در شهر بابل به صورت متوازن توزیع نشده و اختلاف فاحشی بین نواحی از نظر توسعه خدمات بهداشتی ملاحظه می شود. به طوری که نواحی 1، 2 و 4 دارای بیمارستان بوده و سایر نواحد فاقد مرکز درمانی می باشد. همچنین بیشتر شاخص های بهداشتی در ناحیه 4 یعنی در بخش مرکزی و بافت قدیم شهر استقرار یافته است. و ناحیه 7 محروم ترین ناحیه در بین نواحی هفت گانه شهر از نظر کلیه شاخص های بهداشتی می باشد. همچنین نتایج نشان می دهد که مکان فعلی مراکز درمانی (بیمارستانها) در شهر بابل با معیارهای علمی و ضرورت های این کاربردی مطابقت ندارد.

کلیدواژه ها:

تعادل فضایی ، عدالت احتماعی ، عدم تعادل درجه تمرکز ، بیمارستان