بررسی مقوله فضای باز در بافت کهن شهرهای حاشیه کویر و امکان سنجی استفاده از آن به عنوانالگویی امروزی با رویکرد توسعه پایدار

معماری و شهرسازی در بافت کهن شهرهای حاشیه کویر بسیار ارزنده و در خور توجه و تفکر است. در این رابطه مسئله ای که کمتر در شهرسازی مدرن به آن توجه شده است، بعد عملکردی و کارکردی فضاهای باز است. در امر استفاده از فضای سبز در شهر سازی در حال حاضر بیشتر به جنبه های زیبایی شناسی توجه شده است؛ در حالی که با کمی دقت در بافت کهن شهرها می توان به جنبه های عملکردی عناصر اقلیمی؛ که می توانند پاسخگوی نیازهای امروزی نیز باشند، دست یافت. در گذشته راهکارهای بسیار ارزشمندی برای مقابله با شرایط نامطلوب مناطق حاشیه کویر، هم در منازل و هم در معابر و فضاهای تجمعی استفاده شده است که می توان از این تجارب در دنیای مدرن نیز به نحوی شایسته استفاده نمود. این نوشته سعی دارد تا با بررسی و شناخت عناصر اقلیمی در بافت قدیم شهرهای کرمان و یزد به عنوان دو نمونه از شهرهای واقع در حاشیه کویر به ارائه الگویی متناسب با شهرسازی مدرن و با رویکرد توسه پایدار شهر در زمینه طراحی فضاهای عبور شهری بپردازد.

کلیدواژه ها:

بافت کهن ، عناصر اقلیمی ، اقلیم ، معماری پایدار ، معماری درونگرا