تحلیل و بررسی مفاهیم به کاررفته در معماری ساختمانهای هوشمند

امروزه ساختامنها خود گونه ای از تکنولوژی هستند. آنها خود را با تکنولوژی وفق می دهند و از ان بهره می گیرند. یک ساختمان هوشمند ساختمانی است که دربردارنده ی محیطی پویا و مقرون به صرفه به وسیله یک پارجه کردن چهارعنصر اصلی یعنی سامانه ها، ساختار، سرویس ها، مدیریت و روابط میان آنهاست. ساختمانی که کلیه اجزای داخلی آن به واسطه سامانه ای یک پارچه و ایجاد منطقی سازگار با محیط در تعامل با یکدیگرند. به عبارت دیگر سامانه بر اساس حالتهای پیش امده و منطق های تعریف شده اقدام به تصمیم گیری مناسب می کند. ساختمان هوشمند در مقابل عوامل مخلف توانایی بروز خلاقیت خاص نخواهد د اشت بلکه بر اساس استناج های منطقی رفتار خواهد ک رد. ایده یک ساختمان هوشمن، ارتباط و پیوستگی میان دسترسی، نوردهی، امنیت، نظارت، مدیریت و ارتباط راه دور را پیش رو قرار می دهد. عامل یکپارچگی، این توانایی را به سیستمها می دهد تا بتوانند اطلاعات را میان خود ردو بدل کنند. تبادل اطلاعات میان این سیستم ها باعث می شود که خروجی اطلاعات که همان نتیجه نهایی است، بدون ایجاد هر گونه اختلال، انجام شود. از سوی دیگر سیستمهای خروجی اطلاعات و یا تصمیم گیرنده های نهایی، سیستم هایی هستند پاسخگو، که اسخی مناسب برای اطلاعات و سیستم ه ای تصمیم گیرنده، (output) ارسالی که از منابع گوناگون به سیستم وارد می شوند، مهیا می کنند. خروجی هایاطلاعات اصلی ترین و ضروری ترین مؤلفه در این نوع معماری هستند.

کلیدواژه ها:

معماری ، هوشمندی ، معماری هوشمند ، ساختمان هوشمند ، سازه های هوشمند ، تکنولوژی ، تکنولوژی و معماری