تأثیر الگوهای پایدار معماری سنتی ایران در سرزندگی فضاهای شهری

در فضاهای شهری همواره روح زندگی جاری است و مردم به این فضاها احساس تعلق می کنند. اگر شهر را به مانند یک موجود زنده فرض کنیم برای ادامه زندگی به سرزندگی و نشاط نیازمند است. نقش فضای شهری، یابه عبارتی فضایی که در آن تعاملات اجتماعی شهروندان شکل می گیرد و فرهنگ جامعه در بستر آن ارتقا می یابد، در ک شور ما روز به رز در حال افول است. کالبد شهرها بستری هستند متشکل از بناهای م عامری که به بازنمایی رابطه بین انسان و فرهنگ شایع در آن جامعه می پردازند. در این محیط است که فرهنگ از طریق فعالیتها و ارتباطات انسانی به جریان درمی آید و ارزش ها و سنت های هم زیستی را عینیت می بخشد. به عبارت دیگر اصول و ارزش های فرهنگی و جهان بینی جامعه از مهمترین عوامل القاء معنا و مفهوم به انسان می باشند که از طریق شکل محیط و ویژگی های کالبدی آن مؤثر واقع می شوند. بدیهی است در شکل گیری محیط مصنوع خانه ها عواملی چون سمبل ها، تناسبات، اجزاء و نشانه های بصری، شکل، رنگ و دیگر بازه هایش همگی به دیگر انسان ها انتقال داده شده و به نوعی در تحولات فرهنگی ایفای نقش می نمایند. تحقیق حاضر به بررسی عوامل مؤثر بر معماری اسلامی و تأثیرات آن بر سرزندگی و محیط شهر، به نقش ارزش های اعتقادی، اجتماعی و دستاوردهای بومی پرداخته است. از این رو با استفاده از روش تحقق توصیفی (تفسیری- تاریخی) به دنبال بهره گیری از رابطه فرهنگ و شکل گیری نظام این م بانی در دوران اسلامی خواهیم بود و در فرایند انجام تحقیق با استفاده از روش تطبیقی- مقایسه ای به روش توصیف و تفسیر و ارائه مصادیقی از معماری اسلامی به بازنمایی این رابطه خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، معماری ، هویت ، شهر ایرانی- اسلامی ، سرزندگی