هندسه مقدس در معماری

قوه خیال در انسان هندسه پرداز و صورت ساز است. هندسه در عالم ماده که کدرترین مرتبه وجود است یعنی در ماده کمیت پذیر، عینیت می یابد و قابی می شود که از طریق آن می توان طبیعت بی شکل را ؛ از دریچه تفکر منظم انسان دید. معمار مسلمان با تمام وجودش مؤمن به این مطلب است که همه چیز، جز خداوند متعال مظروف است؛ پس دستان هنرمندش می تکوشد تا متناسب با شأن هر چیزی ظرفی برای او بسازد. در این راستا، هندس مانند ابزاری به دستان توانایش، قدرت می دهد تا این ظرف ها و کالبدها ساخته شوند. مثلاً برای «آب» ظرفی به نام حوض را می سازد. برای ن ور ظرفی به نام «شمسه» را و ... در اینجاست که هندسه؛ دریچه ای به سیمای آسمانی آب و نور و ... (عناصر طبیعت) باز می کند و به مثابه زبان هستی به کشف راز و مرز حقیقی در جهان می پردازد. رابطه معنایی بین هندسه و حقیقت بر کسی پوشیده نیست و در واقع هندسه تأویلی است به حقیقت غایی. «نقوش، اشکال و رنگهای در معماری؛ نشانه و رمزی است برای القاء معانی پنهان و مخاطب از طریق حضور در فضای معماری، به درک شهودی آن معانی، نائل می گردد...