بررسی نقش عناصر بصری در ایجاد حس زیبایی در معماری اسلامی

زیبا آنست که علاوه بر هماهنگی و شورانگیزی مورد قبول و حساسیت جسمی و عقلی و تمایلات والای آدمی باشد در زیبایی میان مفاهیم متضاد از قبیل ماده و گوهر، برون و درون، مرئی و نامرئی، محسوس و معقول، نهایت و بی نهایت، اتحادی حاصل شده که واقعیت یافته و تأثیر تازه ای بوجود آورده است. از منظر دین مبین اسلام از همان ابتدای ظهور اسلامی شهر و فضای زندگی دارای جایگاه ویژه ای بوده است تا جائیکه آنرا به عنوان م کانی مقدس در نظر گرفته است. در م عماری و شهرسازی اسلامی بین ظاهر کالبد و باطن اعتقادات، ارتباطی عمیق، حاوی مفاهیم ازلی و اشاره به یک حقیقت ماورایی وجود دارد. برای انسان معنوی هر چیزی به روی زمین نمودی از ملکوت است. در این میان عناصری بصری به عنوان یکی از مهمترین ابعاد زیباشناختی معماری مطرح شده اند که رموزی برای القای معانی پنهان هستند، این رموز صرفاً کمیت های مقداری نیستند بلکه دربرگیرنده کیفیت های فضایی نیز هستند. هدف از این تحقیق درک و بررسی نقش عناصر بصری به عنوان یکی از مقوله های مربوط به زیبایی شناسی معماری اسلامی و با هدف بازآفرینی و احیا این ارزشها در طراحی و مدیریت شهری معاصر می باشد. شیوه تحقیق به صورت کتابخانه ای و منطبق بر مفاهیم زیباشناسی حاصله از متون دینی و آرا و افکار اندیشمندان مسلمان می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد هنر اسلامی ترکیبی از شهود و ا ندیشه است و کیفیت بودها را در چهره نمودها متجلی می کند و در یک کلام، این عشق است که هنر را می آفریند. در هنر اسلامی هیچ چیز نباید بین انسان و حضور غیبی خداوند فاصله اندازد.

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، شهر اسلامی ، زیبایی ، عناصر بصری ، عناصر بصری و حس زیبایی