تحلیلی بر پیامدهای شهری سکونتگاه های غیررسمی و چگونگی توانمندسازی آنها (مطالعه موردی: محله جعفر آباد کرمانشاه)

پیدایش و توسعه سکونتگاه های غیررسمی و حاشیه ای نتیجه رشد سریع شهرنشینی و افزایش جمعیت شهری بوده و نهایت به دنبال آن فقری است که در وجوده مختلف این سکونتگاه ها معنی پیدا می کند. پدیده شکل گیری سکونتگاه های غیررسمی در دهه های اخیر گسترش یافته به طوری که طی فرایندی مداوم محدوده های فیزیکی و فضاهای کالبدی شهر در جهات مختلف به لحاظ کمی و کیفی را در بر گرفته و اگر این روند سریع و بی برنامه باشد به ترکیبی نامتناسب از فضاهی شهری مشکل زا خواهد انجامید. بنابراین ساماندهی و توانمندسازی این سکونتگاه ها بسیار ضروری و پراهمیت می باشد. در این میان در شهر کرمانشاه نیز همانند اقصی نقاط ایران طی دوره مذکور نرخ رشد شهری و مهاجرتهای بی رویه در حاشیه، بویژه در بزرگترین بخش حایه نشین آن یعنی محله جعفرآباد بسیار گسترش یافته و مطالعه جوانب گوناگون این محله را ضروری می نماید. هدف از این پژوهش در ابتدا پرداختن به مسئله حاشیه نشینی و اسکان غیر رسمی و پیامدهایی در مناطق شهری و سپس در محدوده مورد مطالعه می باشد. این تحقیق با بیان توصیفی- ت حلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و پیمایش در محدوده مورد مطالعه صورت گرفته است که یافته های این تحقیق نشان از آن دارد که مهاجرت های بی رویه و کنترل نشده روستایی و مسائل و مشکلات اقتصادی شکل گرفته و گسترش یافته، سبب شکل گیری و گسترش سکونتگاه های نامتعارف و خودانگیخته با ویژگی هاینامطلوب کالبدی، اقتصادی و اجتماعی در شهرها شده است که با استفاده از ساماندهی نیروهای مشارکتی و توانمندسازی بخش های خصوصی در مناطق حاشیه نشین می توان به اهداف مورد نظر جهت ساماندهی سکونت گاه های غیررسمی دست یافت.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه غیررسمی ، حاشیه نشینی ، ساماندهی ، توانمندسازی