بادگیر تجلی هنر معماری ایرانی در تطابق با اقلیم و بهره مندی از انرژی باد، مطالعه موردی: بادگیرهای کاشان

امروزه کاهش میزان مصرف ا نرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی یکی از مهمترین تدابیر در معماری و جامعه بشری می باشد. یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده بهره گیری از انرژی فسیلی جهت سرمایش و گرمایش بناها می باشد. اما در معماری سنتی ایران، تکیه بر دانش معماری بومی و تکنیک های کارآمد به روش هایی خلاقانه در رسیدن به آسایش منتهی شده است. به عنوان مثال بادگیر، از عناصر معماری شاخص به صورت غیرفعال، در کاهش درجه حرارت تأثیر دارد. در این مقاله به بررسی و مقایسه تیپولوژی بادگیر و محل استقرار آن در بناها و نحوه سیرکولاسیون برودتی در منطقه گرم و خشک و گرم و مرطوب کشور می پردازیم و بادگیرهای شهر کاشان به عنوان نمونه، مورد مطالعه قرار خواهیم داد. همچنین اهمیت تأثیر انرژی باد در شکل گیری ا نواع بادگیر با توجه به ویژکی های اقلیمی هر منطقه و به چگونگی تطبیق اقلیم و معماری بادگیر خواهیم پرداخت. هدف از این پژوهش دست یابی به شیوه های سیرکولاسیون و تهویه مطبوع طبیعی بادگیر با تکیه به انرژی تجدید پذیر باد در معماری بومی مناطق گرم و خشک و گرم و مرطوب می باشد. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر این موضوع است که برای نیل به اهداف معماری پایدار نیازمند شناخت دقیق پاارمترهای اقلیمی و تأثیر چونگی بهره وری بیشتر از منابع طبیعی و پتانسیل های موجود در سایت می باشد.

کلیدواژه ها:

بادگیر ، اقلیم ، تهویه طبیعی ، باد ، معماری پایدار ، معماری بومی ، کاشان