مدیریت انرژی کامی به سوی بهینه سازی مصرف انرژی در ایران

انرژی در جوامع بشری نقش مؤثر بسیاری دارد و استفاده از آن در هر دوره ای به صورت های مختلفی بوده است. همچنین محدودیت منابع انرژی و رشد چشمگیر مصرف آن در ایران، نسبت به متوسط شدت آن در جهان و نیز آثار زیانباری که مصرف بالای انرژی بر محیط زیست تحمیل می کند، لزوم صرفه جویی و بهینه سازی مصرف انرژی را در کشورمان دوچندان کرده است. مصرف انرژی طی دو دهه اخیر همراه با افزایش نسبی شاخص شدت انرژی نگرانی هایی را در کشور مابه وجود آورده است و تقریباً از ابتدای برنامه پنجم، موضوع بهینه سازی مصرف انرژی و مدیریت آن به صورت جدی تری مورد توجه قرار گرفت و برای حل این معضل راه حل هایی عنوان گردید، اما بررسی روندها تحول قابل توجهی را نشان نداد. به نظر می رسد که یکی از دلایل عدم موفقیت، بی توجهی به موضوع مدیریت انرژی در بهینه سازی مصرف انرژی است. در این راستا این پژوهش به دنبال واکاوی وجوه نقش مدیریت انرژی در بهینه سازی مصرف انرژی و رابطه بین شدت انرژی و مدیریت انرژی است. آنچه در ابتدای بحث بدیهی می نماید وجود پاره ای تناقض های قابل تأمل بین بهینه سازی م صرف انرژی و تأثیر پذیری شدت مصرف انرژی از آن است. فرضیه مطرح در نیل به این هدف این است که با استفاده از سیاست های بهینه سازی مصرف انرژی، در سال های آینده وابستگی کشورمان به انرژی های تجدید ناپذیر کم خواهد شد. همجنین این وضعیت سبب خواهد شد که کشورهای دارای ذخایر طبیعی نیز برای دستیابی به حداکثر مطلوبیت در بازار جهانی انرژی، سیاست های بهینه سازی را در سرلوحه اقتصاد و انرژی قرار دهند. سرانجام نتیجه بررسی ها نشان می دهد که اعمال سیتسم مدیریت انرژی سبب کاهش مصرف انرژی، هزینه های تولید و همچنین کاهش گازهای آلاینده می شود و در پایان پس از استخراج احکام اجرایی، راهکارهایی جهت بهینه سازی مصرف انرژی و کنترل شدت انرژی ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

مدیریت انرژی ، بهینه سازی مصرف انرژی ، ضریب انرژی ، شدت انرژی ، رشد اقتصادی