چگونگی تأثیر طراحی محیطی با محوریت رفع جرم در ایجاد محله های پایدار با بررسی نمونه موردی

امروزه تشکیل و گسترش یک جامعه ی سالم به دور از جرم و دیگر رفتارهای ضد اجتماعی از مهمترین دغدغه های هر کشوری به شمار می آید. در این راستا تحقیقات گسترده ای در جهت آسیب شناسی و ناهنجاری های هر جامعه ای انجام شده است. اکثریت بررسی ها نشان می دهد که در هر شهری مناطق آسیب پذیر و محروم به دلایل مختلفی از جمله: محیط کالبدی آسیب پذیر، کمبود امکانات، محیط اجتماعی ناسالم، فقر، بیکاری و غیره معضلات اجتماعی بیشتری را به خود می بینند. طبق مطالعات انجام گرفته یکی از مؤثرترین روش ها به منظور کمک به کاهش جرم و معضلات اجتماعی قشر آسیب پذیر، طراحی منطقه های پایدار است. پایداری می تواند از طریق سه مؤلفه ی اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی تحقق یابد. اما از آنجا که طراحی محیطی یا به عبارتی دخل و تصرف در محیط فیزیکی با اثر گذاری بر رفتار اجتماعی به ایجاد محله ای پایدار کمک می کند، بعد اجتماعی پایداری از جایگاه ویژه ای برخوردار است. پایداری اجتماعی با به کارگیری اصول نظم اجتماعی، هویت اجتماعی، امنیت و آسایش در دو بعد روانی و فیزیکی، فقر زادایی، عدالت، انعطاف پذیی و غیره حاصل می شود. از این رو این مقاله بر آن است تا با تکیه بر اصول پایداری اجتماعی در ابدا منطقه های امن و پایدار را تعریف کند؛ سپس با بررسی نمونه ی موردی سه محله ی اصلاح شده که هم اکنون بیشترین فاکتور های یک محله ی امن و پایدار را دارا می باشد، نشان دهد که ایجاد منطقه ی امن و پایدار به منظور پیشگیری از جرم و رفتارهای ضد اجتماعی از رهگذر طراحی محیطی چطور امکان پذیر است.

کلیدواژه ها:

جرم ، طراحی محیطی ، پایداری اجتماعی ، منطقه پایدار