نقش فضای سبز به عنوان یک رکن معماری پایدار در بهبود حال بیماران یک بیمارستان سبز با نگاهی به باغ های شفا بخش

در میان انواع فضاهای معماری، به نظر می رسد هیچ فضایی مانند مراکز درمانی، در محل تلاقی دو مقوله ی علم پزشکی و هنر قرار نمی گیرد. افزایش و شیوع بیماری ها که منجر به پیشرفت های چشمگیر دانش پزشکی در طول قرن ها شده است، نیاز به فضاهای جدید درمانی با رویکرد های جدید پزشکی را می طلبید و باعث شده که توجه و اهمیت فراوانی به فضاهای درمانی داده شود. به طور معمول عملکردگرایی در طراحی بیمارستان، بخش عمده ای از تفکر طراحی معماران را به خود اختصاص می دهد، به نحوی که توجه به کیفیات محیطی و تاثیرات چشمگیر آن بر روند درمان بیماران، سلامتی محیط کار پرسنل و در نهایت بهره وری اقتصادی آن به باد فراموشی سپرده می شود. پژوهش های فراوانی در راستای تعیین نقش محیط بر کیفیت درمان و کار پرسنل صورت گرفته است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی نقش فضای سبز در طراحی یک مراکز درمانی می باشد، به طوری که بتوان به محیط یک بیمارستان، به عنوان یک محیط شفابخش نگریست. در این تحقیق به تعاریف معماری پایدار، بیمارستان سبز، شناخت باغ های شفا بخش و در نهایت معرفی اصول و ایده های طراحی فضای سبز در فضاهای درمانی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، بیمارستان سبز ، معماری شفا بخش ، فضای سبز