تعیین بهترین محیط کشت و سطح هورمونی به منظور ریشه دار کردن نو ساقه های سه ژنوتیپ گل محمدی

گل محمدی یکی ا ز گیاهان دارویی مهم و اقتصادی در ایران و جهان می باشد. اهمیت ا ین گیاه در تولید اسانس و گلاب از گلبرگ های آن می باشد که در صنایع آرایشی بهداشتی و دارویی کاربرد فراوان دارد، همچنین از گلاب گل محمدی در صنایع غذایی استفاده فراوان می شود. یکی از مهمترین روش های تکثیر گل محمدی ریز ازدیادی از طریق کشت درون شیشه ای است. هدف از این پژوهش بررسی تعیین بهترین محیط و سطح هورمونی برای ریشه دار کردن نوساقه های حاصل از ریزازدیادی نوساقه های گل محمدی بود. پس از ا نجام ضدعفونی و استقرار در محیط کشت MS نوساقه ها به منظور پرآوری به محیط کشتهای MS تغییر یافته شدند و در نهایت به محیط کشتهای 1/2MS و LS با سطوح هورمونی 1 و 2 میلی گرم بر لیتر IBA جهت ریشه زایی منتقل شدند. بهترین درصد ریشه زایی در محیط کشت 1/2MS حاوی 2 میلی گرم بر لیتر IBA به دست آمد و همچنین بیشترین طول ریشه ها را زنوتیپ گالیکا در محیط کشت 1/2MS داشت. همچنین نوساقه های که در محیط کشت MS کشت شده بودند بیشترین تعداد ریشه را داشتند.

کلیدواژه ها:

گل محمدی ، ریزازدیادی ، کشت درون شیشه ای ، پرآوری