مطالعه ی اثر مویان (سورفکتنت) و نظام های کم آبیاری بر ویژگی های کمی سورگوم در کشت مخلوط با شنبلیه (علوفه دارو)

این آزمایش به منظور بررسی واکنش کشت مخلوط افزایش سورگوم و شنبلیله به نظام های کم آبیاری تحت تأثیر مویان در سال زراعی 92-1391 در مزرعه آموزشی پژوهشی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. در این آزمایش تیمار کم آبیاری در 3 سطح به عنوان کرت اصلی (آبیاری بر اساس ترمیم 100 درصد، 75 درصد و 50 درصد تبخیر و تعرق هفتگی و نیاز آبی گیاه) و تیمارهای کشت در 3 سطح به عنوان ک رت فرعی (کشت خالص گیاه علوفه ای سورگوم، کشت خالص گیاه دارویی شنبلیله و کشت مخلوط افزایشی 100 درصد سورگوم + 50 درصد شنبلیله) و تیمار آبی در 2 سطح به عنوان کرت فرعی فرعی (آبیاری با مویان و آبیاری بدون مویان) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش تنش رطوبت نسبت برگ به ساقه و کارایی مصرف آب در تولید علوفه از یک روند افزایشی پیروی نمود. بیتشرین عملکرد کل علوفه 13 تن در هکتار) در طول دوره رویش از کشت مخلوط افزایش سورگوم و شنبلیله و کاربرد مویان بدست آمد. در هر یک از سطوح آبیاری استفاده از مویان به طور معنی داری عملکرد شنبلیله را افزایش داد. بررسی نسبت برابری زمین در سطوح مختلف آبیاری و کاربرد مویان نشان داد که د ر کشت مخلوط، تولید علوفه در مجموع نسبت به کشت خالص برتری داشت بطور کلی کاربرد مویان اثر مثبت و معنی داری بر روی تمامی صفات کمی مورد مطالعه داشت و ا ستفاده از این ماده اثر تنش کم آبیاری را بر روی عملکرد علوفه تعدیل نمود.

کلیدواژه ها:

سورگوم ، شنبلیله ، علوفه دارو ، کم آبیاری ، مویان ، کارایی مصرف آب