بررسی اثرات زیست محیطی و نظام های تولید سیب زمینی در ایران بر مبنای کود نیتروژن با استفاده از ارزیابی چرخه حیات

این مطالعه با هدف محاسبه LCA برای بوم نظام های تولید سیب زمینی بر اساس میزان مصرف کود نیتروژن اجرا شد. میانگین عملکرد غده و میزان مصرف نهاده ها طی سال های 92-1387 به ازای یک هکتار تعیین شد و LSA در چهار گام تعریف اهداف و حوزه عمل مطالعه، ممیزی چرخه حیات، ارزیابی تأثیر چرخه حیات و تلفیق و تفسیر نتایج محاسبه گردید. گروه های تأثیر مورد مطالعه شامل اسیدی شدن، اوتریفیکاسیون و گرمایش جهانی بودند. واحد کارکردی معادل یک تن غده در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بالاترین پتانسیل اوتریفیکاسیون در محیط های خشکی و آبی مربوط به سطح کودی بیش از 400 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به ترتیب برابر با 0/72 واحد معادل (NO(x با ازای یک تن غده و 1/80 واحد معادل، PO به ازای یک تن غده بود. بالاترین انتشار (CO(2 در گروه تأثیر گرمایش جهانی با 948/87 واحد معادل (CO(2 به ازای یک تن غده برای سطح کودی 400-350 کیلوگرم نیتروژن در هکتار محاسبه گردید. بالاترین شاخص زیست محیطی مربوط به سطح کودی بیش از 400 کیلوگرم نیتروژن در هکتار با EcoX0/37 به ازای یک تن غده بود. بالاترین مقادیر گروه های تأثیر شامل اوتریفیکاسیون در محیط های آبی و خشکی و اسیدی شدن برای سطح کودی بیش از 400 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به ترتیب با 0/29، 0/015 و 0/012 EcoX به ازای یک تن غده محاسبه شد.

کلیدواژه ها:

اوتریفیکاسیون ، انتشار آلاینده ها ، شاخص زیست محیطی ، محیط زیست