اثر محلول پاشی هگزاکونازول بر عملکرد گل و میزان آپیجنین بابونه (Matricaria chamomilla) در شرایط تنش خشکی

این آزمایش به منظور بررسی اثر محلول پاشی هگزاکونازول بر عملکرد گیاه بابونه و میزان آپیجنین در طول دو مرحله 50 روز و 80 روز پس از کشت در شرایط تنش خشکی و آبیاری کامل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در گلخانه آزمایشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس اجرا گردید هگزاکونازول در 3 غلظت 0، 15 و 25 میلی گرم بر لیتر بر روی گیاهان محلول پاشی شد. پس از کاربرد هگزاکونازول گیاهان در معرض تنش خشکی قرار گرفتند اثر تنش خشکی و کاربرد هگزاکونازول اثر معنی داری بر روی صفات رویشی گیاه ، عملکرد و همچنین میزان آپیجنین گیاه در شرایط تنش خشکی داشته است کاربرد هگزاکونازول در شرایط آبیاری کامل و تنش خشکی باعث افزایش معنی داری بر روی صفات تعداد شاخه جانبی ، تعداد گل در هر گیاه، وزن خشک گل و قطر گل گردیده است که این افزایش در زمان کاربرد هگزاکونازول ، 50 روز بعد از کشت بیشتر بوده است . همچنین در رابطه با غلظت هگزاکونازول کاربرد 15 میلی گرم در مقابل 25 میلی گرم اثر بیشتری بر صفات فوق داشته است. میزان آپیجنین گل ها در شرایط آبیاری کامل به میزان معنی داری در گیاهان تیمار شده با 15 میلی گرم هگزاکونازول نسبت به تیمار شاهد بالاتر بود و این در حالی است که کاربرد 25 میلی گرم بر لیتر هگزاکونازول تنها در 50 روز پس از کشت معنی دار گردید . همچنین در شرایط تنش خشکی کاربرد هگزاکونازول به خصوص در 50 روز پس از کشت باعث افزایش معنی داری در مزیان آپیجنین گردید در حالی که کاربرد 25 میلی گرم در لیتر هگزا کونازول اثر معنی داری بر میزان آپیجمیم گل های بابونه نداشت.

کلیدواژه ها:

بابونه ، آپیجنین ، هگزاکونازول ، عملکرد گل ، تنش خشکی