اثر عصاره متانولی آویشن شیرازی بر روند تجزیه پذیری کنجاله آفتابگردان با استفاده از تکنیک تولید گاز آزمایشگاهی

این تحقیق به منظور بررسی اثرات استفاده از عصاره متانولی آویشن شیرازی در سطوح صفر، 0/15 و 0/3 میلی لیتر بر فراسنجه های تولید گاز آزمایشگاهی کنجاله آفتابگردان با استفاده از تکنیک تولید گاز آزمایشگاهی اجرا شد آزمایش تولید گاز با استفاده از مخلوط شیرابه صاف شده شکمبه سه راس گاو نر بومی تالشی فیستوله گذاری شده در زمان های 2، 4، 6، 8، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت انجام شد ترکیب شیمیایی کنجاله آفتابگردان شامل ماده خشک ، پروتئین خام، عصاره اتری، خاکستر، دیواره سلولی ، دیواره سلولی بدون همی سلولز و لیگنین به ترتیب 93/77، 40/67، 5/67، 7/47، 30، 22، 9/2 درصد به دست آمد نتایج بدست آمده نشان داد سطح 0/15 میلی لیتر عصاره آویشن در زمان های 2، 4، 6 ساعت تاثیر معنی داری روی تولید گاز نداشته در زمان های 8 و 12 ساعت باعث کاهش تولید گاز شده و در ساعت های بعدی انکوباسیون باعث افزایش تولید گاز گردیده است ولی سطح 0/3 میلی لیتر عصاره آویشن روی تولید گاز بخش محلول تاثیر معنی داری نداشت ولی باعث افزایش معنی دار تولید گاز بخش نامحلول و پتانسیل تولید گاز شده و نرخ ثابت تولید گاز را کاهش داد. ولی سطح 0/3 میلی لیتر عصاره آویشن تولید گاز بخش های محلول و نامحلول ، پتانسیل تولید گاز و نرخ ثابت تولید گاز را نسبت به تیمار شاهد کاهش داد از نتایج این تحقیق چنین استنباط می شود سطح 0/3 عصاره آویشن دارای پتانسیل اثر گذاری بر الگوی تخمیر پذیری در شکمبه یوده و باعث کاهش تجزیه پذیری کنجاله آفتابگردان می شود.

کلیدواژه ها:

عصاره ، آویشن شیرازی ، کنجاله آفتابگردان ، تولید گاز آزمایشگاهی