بررسی اثر کشندگی عصاره تام گیاهان دارویی ریحان و پیاز بر پروتواسکولکسهای کیست هیداتید گوسفند

کیست هیداتید مرحله نوزادی کرم نواری اکینو کوکوس گرانولوسوس می باشد این بیماری مشترک بین انسان و حیوان یکی از مهمترین بیماری های انگلی بوده و دارای گسترش جهانی است کیست هیداتید ، غالبا در کبد و ریه تشکیل می شود اما ممکن است در قسمت های دیگر بدن هم دیده شود. درمان اصلی این بیماری جراحی است یکی از مهمترین عوارض جراحی کیست هیداتید ، عود مجدد بیماری است. مایع کیست محتوی پروتواسکولکسهای زنده در موضع عمل ، مهمترین دلیل عود کیست هیداتید است. مهمترین اقدام برای جلوگیری از این رخداد تزریق مواد اسکولیسیدال به داخل کیست، قبل از عمل می باشد. تاکنون بسیاری از عوامل اسکولیسیدال برای غیر فعال کردن محتویات کیست هیداتید مورد استفاده قرار گرفته اند اما بیشتر آنها به دلیل داشتن عوارض جانبی برای انسان ، خطرناک هستند. در مطالعه حاضر اثر اسکولیسیدال عصاره تام (متانولی) گیاهان دارویی ریحان و پیاز مورد بررسی قرار گرفت. پروتواسکولکسها به صورت استریل از کبد گوسفندان آلوده به کیست هیداتید جمع اوری شد و در آزمایشات مورد بررسی قرار گرفت. عصاره های ریحان و پیاز با غلظت های 2/5، 5 و 10 درصد در زمان های 10، 20، 30، 40، 50 و 60 دقیقه مورد اسنفاده قرار گرفتند برای تشخیص زنده بودن پروتواسکولکسها از روش رنگ آمیزی با ائوزین 0/1 درصد استفاده شد. اثر اسکولیسیدال عصاره های متانولی ریحان و پیاز رضایت بخش نبود و این عصاره ها با غلظت 10 درصد پس از 60 دقیقه به ترتیب 24/1% و 16/8% از پروتواسکولکسها را از بین بردند. بنابراین با وجود اینکه ریحان و پیاز دارای خواص ضد باکتریایی ، ضد تک یاخته ای ، ضد کرمی و ضد قارچی می باشند ولی عصاره متانولی آنها را نمی توان به عنوان یک ماده اسکولیسیدال مناسب معرفی نمود.

کلیدواژه ها:

اکینو کوکوس گرانولوسوس ، ریحان ، پیاز ، کیست هیداتید ، پروتواسکولکس