معرفی مهمترین گونه های دارویی منطقه دودانگه ساری (مطالعه موردی : منطقه رسکت)

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,514

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HERBAL01_719

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1394

چکیده مقاله:

پوشش گیاهی در استان مازندران به سبب شرایط اقلیمی و توپوگرافی از تنوع و غنای بالایی برخوردار ایت همچنین تنوع آب و هوایی مازندران موجبات خودرویی بیشتر گیاهان را فراهم کرده است با توجه به تنوع گونه های گیاهی منطقه دودانگه این پژوهش در منطقه ییلاقی (رسکت ) واقع در دودانگه ساری به مدت 6 ماه در سال 1389 صورت گرفت دودانگه منطقه جنگلی و خزری می باشد رسکت در فاصله حدود 74 کیلومتری شهرستان ساری که تقریبا در جنوبی ترین محدوده این شهرستان قرار دارد و حداقل ارتفاع از سطح دریای آزاد 750 متر و حداکثر 1450 متر می باشد هدف از این پژوهش شناسایی و جمع اوری اطلاعات برخی گیاهان دارویی منطقه رسکت بوده بر اساس بکارگیری آنها در بیماری های مختلف بتوانیم کمک مناسبی باشیم برای کسانی که علاقمند به آشنایی گیاهان این منطقه می باشند. برای این منظور ضمن مراجعه به مناطق مختلف رسکت گیاهان را جمع آوری و به وسیله فلور و منابع موجود شناسایی و اقدام به استخراج فهرست گیاهان دارویی و همچنین گیاه شناسی قسمت مورد استفاده، پراکنش، ترکیبات شیمیایی، خواص درمانی و در برخی طریقه مصرف و احتیاط مصرف هر یک از گونه ها با منابع موجود شرح داده شده. در این پژوهش 59 گونه گیاهی جمع آوری و شناسایی گردید که این تعداد مربوط به 30 تیره می باشد از این تعداد به 40 گونه دارویی در منابع، به آنها اشاره شده و بیشترین تعداد گونه دارویی مربوط به تیره Composite (کاسنی) با 10 گونه ، تیره Labiatae (نعناع) با 5 گونه، تیره Rosaceae با 4 گونه ، تیره Graminea با 4 گونه و ... می باشند. بیشتر گیاهان دارویی شناسایی شده در این منطقه علفی و چند ساله می باشند تعدادی از مهمترین گونه های دارویی که بیشترین پراکنش را در منطقه دارند شامل: Tanacetum perthenium (بابونه کبیر)، Plantago lanceolata (بارهنگ سرنیزه ای)، Erygium caucasicum (چوچاق)، Silybum marianum (خار مریم)، Artemisia absinthium (درمنه)، Nasturtium officinale (علف چشمه)، cirsium arvense (کنگر صحرایی)، Echium amoenum (گل گاوزبان ایرانی )، Mentha aquatica (نعناع)، Urtica dioca (گزنه) و .... بیشترین خواص درمانی گیاهان دارویی این منطقه عبارت اند از : مدرف معرق، مسهل، مسکن، ضد نفخ، اشتهاآور، مقوی و قابض، ضد عفونی کننده، میکروب کش، آرامبخش، مقئی معده، ملین، قاعده آور، و دفع کننده سنگ کلیه و مثانه.

نویسندگان

فائزه امیری

کارشناس تولید و بهره برداری از گیاهان دارویی و معطر .

محمد اکبرزاده

عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مازندران