بررسی پیامدهای اجتماعی – اقتصادی ناشی از خطر زلزله

از آنجایی که بررسی و تصمیم گیری در مسایل همه جانبه ای مانند زلزله که پیامدهای آن تمام جوانب شهر را در بر می گیرد، بر مبنای یک عامل از کارایی لازم برخوردار نبوده و لازم است مجموعه ای از عوامل با توجه به اهمیت هر یک از آنها به صورت یک سیستم در نظر گرفته شوند. از این رو در این پژوهش از مدل های برنامه ریزی استراتژیک مانند فرایند تحلیل سلسله مراتبی و تجزیه وتحلیل استراتژیک که دارای این قابلیت هستند، استفاده شده است. در این پژوهش عوامل مختلف مؤثر در آسیب پذیری شهر در برابر زلزله به چهار دسته اصلی عوامل کالبدی - فضایی، محیطی، اجتماعی- اقتصادی و عوامل مدیریتی تقسیم بندی شده است. بررسی نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که تأثیر عوامل محیطی مانند فاصله از گسل، درص د شیب و جنس خاک در تشدید تلفات و تخریب رخداد زلزله بیشتر از سایر معیارها بوده است و پس از آنها عوامل کالبدی- فضایی نظیر نوع مصالح، عمربنا، تعداد طبقات و ... تأثیرگذاری بیشتری داشته اند. عوامل اجتماعی- اقتصادی همانند تراکم جمعیتی، تراکم ساختمانی، دسترسی به زیر ساخت های شهری و ... هم در رتبه سوم آسیب پذیری قرار دارند، در حالی معیارهای مدیریت بحران نظیر وجود اماکن اسکان موقت و نزدیکی به ایستگاه های آتش نشانی هم در سطوح بعدی اثر گذاری قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، آسیب پذیری ، زلزله ، مدل های برنامه ریزی استراتژیک