پایداری ادراکی فضای شهری از طریق عنصر آب

مفهوم پایداری بیش از دو دهه است مورد توجه نظریه پردازان جهانی قرار گرفته و موضوع پایداری را به هدفی اساسی در برنامه ها و طرح های توسعه جهانی بدل کرده است. هرچند در رابطه با این مفهوم بیشتر ابعاد زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی مد نظر صاحب نظران بوده است، لیکن امروزه مباحث ادراکی نیز به جهت دارا بودن نقشی اساسی در شکلگیری و مانایی خاطرات فردی و جمعی، تقویت حس مکان، ماندگاری و در نهایت پایداری فضاهای شهری از طریق ایجاد تعامل دو سویه میان انسان و محیط اطرافش، حائز اهمیت بسیاری می باشد. در این میان، عنصر آب به عنوان یکی از مهمترین عناصر محیطی به واسطه خصلت ها و ویژگی های خاص خود، ابزار مناسبی برای ایجاد ارتباط عمیق با محیط و پایداری ادراک با کیفیت فضا از طریق فعال کردن حواس پنج گانه انسان در محیط می باشد. در این مقاله سعی شده، ضمن بررسی نظریات اندیشمندان در رابطه با مفاهیم پایداری، حس مکان، ادراک حسی و عنصر آب با بهره گیری از روش اسنادی به جمعبندی مناسبی در رابطه با موضوع پژوهش دست یافته، و سپس به تعیین جایگاه آب به عنوان عنصری ادراکی، در پایداری فضاهای شهری پرداخته شود. نتایج پژوهش گویای این مطلب است که نوع استفاده از عنصر آب و جلوه های مختلف آن در فضا از طریق فعال نمودن حواس پنجگانه، به لحاظ ادراکی، حائز معانی خاص بوده که به تبع آن، موجب ارتقاء کیفیت ادراک و ماندگاری آن در ذهن و نهایتاً پایداری فضا می گردد. در پایان، با توجه به نظریات مطرح شده و نتایج بدست آمده به جمعبندی مطالب در راستای موضوع تحقیق پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

آب(Water) ، ادراک(Perception) ، ادراک حسی(Sence Perception) ، پایداری ادراکیSustainablity) ( Perceptional ، فضای شهری(Urban Space