اثربخشی افشای هیجانی به شیوه گفتاری بر اضطراب و امید به زندگی بیماران مبتلا به دیابت کلینیک امام خمینی زابل

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 387

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HGSPD02_035

تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1397

چکیده مقاله:

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی افشای هیجانی به شیوه گفتاری بر کاهش اضطراب و افزایش امید به زندگی بیماران دیابتی کلینیک امام خمینی شهر زابل بود. حجم گروه نمونه 30 نفر در دامنه سنی 20 تا50 سال بود که به شیوه هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. ملاک های عدم ورود، شامل ابتلا به بیماریهای جسمی به جز دیابت نوع یک یا دو و مصرف دارو (به جز داروهای مرتبط با بیماری دیابت)، معلولیت جسمی و ذهنی، سابقه بیماری های روانی و قرار گرفتن تحت درمان های روانشناختی بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بوده و در چهارچوب طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل اجرا گردید. داده از طریق اجرای پرسشنامه اضطراب بک و پرسشنامه امید به زندگی میلر جمع آوری شدند. نتایج تجزیه و تحلیل آماری حاکی از آن است که بعد از مداخله میانگین نمره اضطراب گروه آزمایش به طور معناداری کمتر و میانگین نمره امید به زندگی در گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود .(p> 0/05) با توجه به نتایج تجزیه و تحلیل آماری می توان گفت که بکارگیری افشای هیجانی به شیوه گفتاری می تواند بر کاهش اضطراب و افزایش میزان امید به زندگی در بیماران مبتلا به دیابت موثر باشد

نویسندگان

سمیه نخعی

مربی گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زابل، زابل، ایران

شیما شهرکی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زابل، زابل

مینا مشایخی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زابل، زابل، ایران.

مهدیه چاری

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زابل، زابل، ایران