شناخت الگوهای معماری پایدار در خانه های سنتی کرمانشاه

توسعه پایدار تئوری جامعی نسبت به تمام جنبه های زندگی مانند اقتصاد، اجتماع و محیط زیست را ارائه داده است. معماری پایدار یکی از مباحث تازه مطرح شده در کشور ما می باشد. تاملی اجمالی در معماری بومی مناطق گوناگون ایران، گویای شناختی جامع از خصوصیات محیطی اقلیمی - و چاره اندیشی هوشمندانه گذشتگان جهت استفاده از مواهب طبیعی و مقابله با مشکلات آن می باشد. معماری بومی کرمانشاه شهری دارای ارزش تاریخی، میراثی غنی، تمدنی کهن و هویت معماری که آثار به جای مانده آن از دوران قبل از اسلام شروع و تا دوره قاجار ادامه دارد منطبق با شرایط محیط و اقلیم بوده است. هدف این پژوهش بازگشت به گذشته نبوده اما ضرورت بررسی و شناخت این راهکارهای بومی ، زمینه سازی ارزشمند جهت کاربرد آن ها در فضاهای امروزی است. روش این تحقیق ترکیبی است. ابتدا به شناخت ارزش، معیار و کیفیت های کالبدی معماری بومی کرمانشاه با هدف کاربرد این الگوهای اقلیمی کالبدی جهت طراحی پایدار در فضاهای جدید پرداخته می شود. سپس چند نمونه با ارزش – از خانه های سنتی کرمانشاه به عنوان الگو و راهکاری اقلیمی بومی مناسب با هویت و سابقه تاریخی جهت طراحی در این منطقه تحلیل و ارائه - می شود. معماری کالبدی جالب توجه این منطقه طی گذر زمان و با ادغام تجارب نسل های مختلف معماری به تکامل رسیده که امروزه می توان از تعدادی از این ویژگی ها برای فضاها و نیازهای جدید بهره برد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی کرمانشاه ، طراحی پایدار ، الگوهای معماری ، خانه های سنتی کرمانشاه ، معماری همساز با اقلیم