راهبردهایی برای افزایش تعامل مجموعه ی اقامتی اکوتوریسم با طبیعت

فضاهایی که برای اقامت گردشگران طبیعت اکوتوریسم طراحی می شوند؛ بهتر است با محیط طبیعی در تعامل باشند. این در حالی است که اکنون، معماری چنین فضاهایی در کشور ما، عمدتاً سازگاری مطلوبی با طبیعت نداشته و نیاز گردشگران به ارتباط با محیط طبیعی را تأمین نمی کنند. درصورتی که هدف اصلی گردشگری طبیعت، تعامل با محیط طبیعی و تکریم آن است. بنابراین، ارائه راهبردهایی برای تأمین ارتباط، سازگاری و تعامل مطلوب میان معماری و بهره برداران آن با طبیعت، در طراحی فضاهایی که به منظور اقامت گردشگران طبیعت شکل می گیرند؛ ضرورت می یابد. برای برقراری تعامل مطلوب میان معماری و محیط طبیعی، می توان رویکردها و راهبردهای گوناگونی را به کار برد؛ از جمله ایجاد فرم هماهنگ با بستر طراحی، استفاده از فناوریها و مصالح بوم آورد، استفاده از انرژی های پاک و تجدیدپذیرو نظایر آن. براین اساس، به نظر می رسد بتوان با استفاده از برخی راهبردهای فوق، راهکارهایی برای طراحی یک مجموعه اقامتی اکوتوریسم ارائه داد؛ به نحوی که بتواند سازگاری معماری با محیط طبیعی پیرامون خود را ارتقاء دهد. بنابراین پژوهش حاضر در نظر دارد مجموعه ی از این راهکارها را برای افزایش سازگاری معماری با طبیعت ارائه دهد؛ به طوری که در کنار تعامل با طبیعت و صیانت از آن، شرایط زیست محیطی مطلوب، فراهم آید. پژوهش حاضر یک تحقیق نظری و کیفی است و مبتنی بر مطالعات اسنادی و برخی مشاهدات تکمیلی میدانی می باشد

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، طبیعت ، حفاظت از محیط زیست ، بهینه سازی مصرف انرژی