برنامه ریزی فضای سبزشهری بارویکرد توسعه پایدار

استفاده بهینه اززمین و برنامه ریزی فضای سبز شهری یکی ازمسائل مهم و اساسی درنظام برنامه ریزی شهری می باشد باتوجه به اهمیت فضای سبزشهری و همچنین افزایش جمعیت و گسترش شهرنشینی که موجب تبدیل فضاهای بازوسبزشهری به سطوح بتنی خشن و نفوذناپذیر شده است لازم است ازروشها و ابزارجدیدی که بتوانند درتصمیم گیری به برنامه ریزان کمک کنند استفاده نمود هدف این مقاله این است تا با بهره گیری ازGIS ساختارکاربری فضای سبزشهری را موردازمایش و اثرات آنرا موردتحلیل قراردهد منطقه سه شهر اصفهان به عنوان مطالعه موردی با این فرض که رشد آن تحت تاثیر عوامل محرک خاص و الگوهای مشخص محلی است مورد ارزیابی قرارگرفته است دراین راستا با مروری برمفاهیم نظری مرتبط با عوامل موثردربرنامه ریزی کاربری فضای سبزشهری و شاخصهای توسعه پایدار معیارهای تحلیلی GIS تدوین شد تا به عنوان چارچوب مناسب برای برنامه ریزی کاربری فضای سبزمنطقه مورد مطالعه مورداستفاده قرارگیرد نتایج بدست آمده نشان میدهد درمنطقه سه شهر اصفهان علیرغم مشکلات جدی دروضعیت سرانه کاربری و توزیع کاربری فضای سبز مکانی که دارای تمامی ویژگیهای مکان گزینی به بهترین شکل باشد وجود نداشته امامکانهایی با بیشترین هم خوانی با معیارها درمحلات شماره 13 محله خواجو شماره 14محله باغ کاران و شماره 10 محله قلعه طبره دارای اولویت برنامه ریزی فضای سبزمی باشند

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی فضای سبزشهری ، توسعه پایدارشهری ، gis ، منطقه سه شهراصفهان