بررسی فضای ورودی شهر اردبیل از سمت جاده خلخال با رویکرد منظر و چشم انداز پایدار

در گذشته های نه چندان دور که حد و مرز شهره ا،توسط درواز هها مشخص می شد،مبادی ورودی شهر از کیفیت فضایی بالایی برخوردار بوده وجزو عناصر شاخص و از ویژگی های بارز هر شهر به حساب می آمد.امروز با گسترش و توسعه شه رها،مبادی ورودی آن به مسیرهای سریع السعیر برای تردد وسایل نقلیه موتوری تبدیل شده است و زمین های مجاور آنها نیز به کاربری های مزاحم و ناسازگار با محیط اختصاص یافته است که بی نظمی و اغتشاش بصری این فضاها را تشدید می کند و فضاهای ورودی شهر را دچار بی هویتی و نابسامانی کرده است. نخستین فضای برخورد مسافران با شهر ورودی آن است، این فضا باید در شکل گیری خاطرات جمعی و تصورات ذهنی آنها موثر باشد. در آینده با گسترش شهر به سمت بیرون، فلکه و بلوارهایی که امروزه ورودی شهر هستند، در درون آن جای می گیرند و به یک معضل شهری تبدیل می شوند. بنابراین نوعی آینده نگری به منظور کاهش دغدغه های بافت آتی پایدار لازم است. در این مقاله حوزه ورودی شهر اردبیل را با توجه به اصول پایداری بررسی شده و با توجه با اینکه شهر اردبیل از گذشته شهری توریستی و تفریحی بوده و با تبدیل شدن اردبیل به کلان شهر، احداث جاده جدید اردبیل به سرچم (ورودی اردبیل از سمت جاده خلخال) که جزو جاده های پر تردد ورودی شهر اردبیل می باشد مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته و نتایج پژوهش بصورت مولفه های تقویت کننده ابعاد توسعه پایدار برای طراحی مبادی ورودی شهر اردبیل از سوی جاده خلخال ارائه می شود.پژوهش حاصله از نوع نظری-عملی و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

فضای ورودی شهر ، پایداری ، منظر شهری