ارزیابی الگوی هنرخیابانی درایران و بررسی تاثیرات مثبت و منفی آن برمنظروانگاره شهری ؛ نمونه موردی شهرشیراز

نسلهای مختلف درگذرزمان و درچالش میان حفظ و یاتطور سنت های گذشته خود ساختارهای پیچیده ای ازارزشها را به وجود آورده می اورد که همواره نیز درسیری گاه صعودی و گاه نزولی همراه بوده است هنرمعاصر هنری است که ازپیچیدگی های معاصربودگی و عمیق ترین انگیزشهای آن ریشه می گیرد و درعین حال نسبتهای پیدا و پنهان نیز بالایه های ژرفتر تاریخی برقرار میسازد به همین دلیل اینگونه ازهنردذات خود باعدم قطعیت عجین گشته است یکی ازجلوه های ناب این هنر آن است که مرزتعریف درقالب موزه ها و عرصه های رسمی را درنوردیده و درهمه جا بروز می یابد یکی ازشاخص ترین جلوه های هنرمعاصر را میتوان درهنرخیابانی کاوید این هنر که گاه بصورت رسمی و دراکثرموارد به صورت غیررسمی درفضای عمومی شهر بروز می ابد میتواند تعاملات اجتماعی را تقویت کرده و درتبدیل نامکانهای شهری به مکانهای با هویت نقش بسزایی داشته باشد با این همه درعین حال این هنر میتواند درصورت ارایه نادرست اسیبهای بسیارمخربی به ساختاراجماعی و فرهنگی همچنین منظروانگاره ی شهری ایماژ شهر وارد آورده و به عنوان مصداقی ازواندالیسم موجب تخریب و مخدوش نمودن هویت یک شهر یا فضای شهری گردد دراین مقاله تلاش شده است با بررسی الگوهای هنرخیابانی درایران و جهان و مقایسه ی اجمالی آنها به بررسی این مسئله درنسبت با چشم انداز مطلوب معمرای و منظرشهری ایران برپایه فرهنگ و تمدن اسلامی پرداخته شود

کلیدواژه ها:

هنرمعاصر ، هنرخیابانی ، منظرشهری ، انگاره شهر