طراحی مدولار در معماری ساختمانهای مسکونی: مقایسه نظام پیمون ایرانی، سیستم مدولار لوکوربوزیه و سیستم کن در ژاپن

تناسبات از دیرباز در معماری ایران و جهان نقش بهسزایی داشته است. استفاده از ریاضیات و هندسه برای ایجاد تناسبات و هماهنگی دربنا از جمله راهکارهایی بود که معماران گذشته در پی تلاشهای فراوان به آن دست یافتهاند. این علوم به همراه علوم نظری دیگر از جملهزیباییشناسی، ایستایی و غیره وسیلههایی برای خلق آثار ماندگار در جهان بودهاند. هندسه و تناسبات مفاهیمی ریاضی هستند که در هنر و معماری بر رابطهی میان اجزاء با یکدیگر و با کل اثر دلالت میکنند. از ابتدای خلقت بشر و آگاهی او نسبت به مسایل و محیط اطرافش، هندسه و تناسبات مطرح بوده و از دیر باز تا کنون مورد پژوهش و بررسی هنرمندان و دانشمندان گوناگون قرار گرفته است. این نوشتار در پی کشف قوانین هندسی بناهای ماندگاری که در نقاط مختلف جهان به منصهی ظهور رسیدهاند به شناسایی تئوریهای مربوط بهتناسبات و به طور خاص نظام پیمون در معماری ایران، سیستم مدولار لوکوربوزیه و سیستم کن ژاپن میپردازد و نمود این سیستمها به ترتیب در خانه نصیرالملک، ویلا استین و خانه ایتو مورد ارزیابی قرار میگیرد. این نظامها زادهی فرهنگ و محیطهای مختلفی هستند که پس از بررسیهای انجام شده میتوان به شباهتها و تفاوتهای آنها در نحوه کاربردشان در بخشهای مختلف ساختمان پی برد.تحقیق فوق بر پایه تئوری های زیباییشناسی مربوط به تناسبات و به طور ویژه سیستمهای تنظیم تناسبات معماری ایران پیمون، مدولار لوکوربوزیه و کن ژاپن، شکل گرفته است. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی با انتخاب نمونه موردی از نمونه های اجرا شده بر - پایه سیستم های تناسباتی ذکر شده میباشد. روش جمع آوری اطلاعات از نوع کتابخانهای و با بهرهبرداری از اسناد سخت و نرم و همچنین مشاهدات میدانی از نمونه در دسترس خانه زینت الملک انجام شده است.

کلیدواژه ها:

تناسبات معماری ، پیمون ، مدولار لوکوربوزیه ، کن ژاپن