بررسی چگونگی پیدایش معماری ملیگرا در معماری معاصر ایران و تأثیر اندیشه های روشنفکران سنتگرا

در تاریخ معاصر ایران دهه چهلم و پنجاهم خورشیدی به خاطر اوج بومی گرایی و تاریخ گرایی نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران است این جریان موازی با جو غالب معماری مدرن ایران، همان معماری مدرنی بود که در بین سبک بین المللی و ملی گرایی قرارگرفته بود که شدیدا تحت تأثیر جو روشنفکری ایران دهههای مذکور بودی شکلگیری این جریان ملی گرا تحت تأثیر جریانات فکری روشنفکران سنتگرا نظیر جلال آ احمد، شهید مطهری، داریوش شایگان، حسین نصر، علی نراقی بوده است که آنها به دلیل نداشتن آزادی بیان بهصورت مستقیم و همچنین مقابله با قدرتهای غربی به حمایت از این جریان پرداختند این مقاله سعی دارد با تحلیل آثار دهه چهلم و پنجاهم معماری معاصر ایران به نحوه اثرگذاری اندیشههای روشنفکران مذکور پرداخته و اندیشههای آنها را در انزجار از غرب و گرایش به ملیگرایی و درنتیجه ظهور معماری ملی گرا در معماری معاصر ایران را تبیین نمایدی روش تحقیق در این مقاله، عمدتا از روش توصیفی تحلیلی مبتنی بر اطلاعات کتابخانهای است نتیجه حاصل آن بیانگر آن است که بخش اصیل از روشنفکران جامعه ایران در برابر اندیشههای جدید تسلیم نگردیدند، بلکه با الهام گرفتن از فضای مدرن و ادبیات جدید برای دفاع از هویت ملی و دینی ایران تلاش کرده و معماران ایرانی نه از طریق مباحث نظری بعد از مدرن، بلکه از طریق اندیشههای روشنفکران مذکور به عمق ملی گرایی و تاریخ گرایی خود در غلتیدند

کلیدواژه ها:

سنتگرایان ، جلال آل احمد ، مرتضی مطهری ، داریوش شایگان ، حسین نصر ، علی نراقی ، ملیگرا ، معماری معاصر ایران