چارچوبی نوین برفرآیند معماری مشارکتی درطراحی فضاهای مسکونی

استفاده ازمشارکت کاربران درفرایند طراحی باوجود توجه و مطالعات مختلف نتوانسته است نتایج چندانی را درعرصه کاربرد به همراه داشته باشد یکی ازدلایل اصلی ناکارامدی استفاده ازروشهای مشارکتی درمعماری عدم تحلیل و ارزیابی مناسب نمونه های کاربردی رویکردهای مشارکتی درمعماری است این پژوهش با معرفی زمینه ها و افقهای مشارکت و دیرینه این پدیده درطراحی مسکن سعی درمعطوف داشتن توجهات دست اندرکاران تولید مسکن به بهره گیری ازپتانسیلهای اجتماعی این مقوله داشته تا شناخت مناسبی برای انتخاب رویکرد منطقی طراحی درجلب مشارکت فکری قطبهای طراحی مسکن بدست آید ازدیگراهداف مطالعه سوق دادن سطح مشارکت بهره بردار ازتوجه به نیازهای فیزیولوژیکی به خود یابی بوسیله طراح است که دراین راستا دسته بندی نیازهای انسانی و نوع مشارکت متناسب با آن محدودیت ها ودامنه های دخالت طراح و بهره بردار بازتعریف مقولات طراحی مشارکتی ازاهداف تحقیق می باشد سپس با بهره گیری ازمولفه ها و اهداف دربرگیرنده آنها ابزار نظر سنجی طراحی و به سنجش گذشته میشود

کلیدواژه ها:

مشارکت ، قطبهای طراحی ، مسکن گزینی ، قیود طراحی مشارکتی