ارتقاء نقش طراحی مدارس ابتدایی بر بهبود بهرهوری دانشآموزان از طریق تقویت حس تعلق و تطبیقپذیری طرح با علایق آنان نمونه موردی مقاطع چهارم و پنجم و ششم ابتدایی

محیطهای آموزشی بیشترین تاثیر را بر شکلگیری شخصیت و ذهنیت کودکان دارند. مسئله مهم و مورد توجه اهمیت دادن به دانشآموزان به عنوان سرمایههای آینده کشور است. با بررسی مدارس ابتدایی به وضوح مشاهده میشود که در اکثر آنها، همان اصول و الگوهای همیشگی طراحیمدارس به کار گرفته شده که متاسفانه در آنها نقش بهرهبرداران، این قشر حساس و تاثیرگذار دیده نشده است. هدف از نوشتار حاضر ارائه الگوها ومعیارهایی موثر به طراحان فضاهای آموزشی جهت ایجاد علاقه در دانشآموزان وتحقق اهداف آموزشی و تربیتی با تکیه بر تکنیکهای طراحی فضا است. در واقع رضایتمندی دانشآموزان از فضا و ارتقاء بهرهوری آنان ، مهمترین هدف این تحقیق میباشد. این پژوهش با شیوهی تحقیق همبستگی و با ارائه پرسشنامه به بهرهبرداران می باشد. ضمن اینکه مطالعات کتابخانهای و میدانی در راستای رسیدن به عوامل موثر جهت تهیهپرسشنامه انجام پذیرفت. نتیجه تحقیق حاکی از آن است که معماری فضای آموزشی مبتنی بر ایجاد فضاهای تعاملی ،متنوع، خودمانی و در ارتباطبا طبیعت مانند زمینهای بازی، فضاهای داخلی جذاب و پرانرژی برای بالا بردن حس همکاری و مشارکت در دانشآموزان و ایجاد انگیزه در آنها با دخالت سلیقهی کودکان، و در نهایت بهرهگیری از هر عامل اثرگذار بر ایجاد علاقه در آنان میتواند شکل بگیرد. در این مقاله، از میان حوزههای یاد شده حوزه فضایی و فیزیکی بیش از سایر حوزهها، مورد بررسی قرار خواهد گرفت