بررسی طراحی فضای شهری با رویکرد ارتقاء کیفیت زندگی سالمندان در این فضا (مطالعه موردی: پارک شهر واقع در چهارراه ولیعصر)

برطبق آمارهای جهانی، جمعیت سالمند در جهان رو به افزایش است، آمارها در کشور ما نیز تعیین کننده این واقعیت می باشد. متاسفانه هدفرشد و گسترش شهرها و تغییرات به وجود آمده در طرح ها و مناظر شهری، هماهنگی لازم را با این افزایش و سیر صعودی سن افراد نداشته است.با ورود به دوره سالمندی، تغییرات چشمگیری در ویژگی های فیزیولوژیکی و روحی- روانی انسان رخ می دهد. این تغییرات، افراد سالمند را وادارمی سازد تا محیط فیزیکی را به گونه ای متفاوت از جوان ترها درک کرده و پاسخ های متفاوتی بدهند. در واقع سالمندان بخشی از شهروندانآسیب پذیر هر شهری به شمار می آیند که با شناخت و درک نیازهای مختلف آنها و تلاش در جهت پاسخگویی به این نیازها و احترام به ترجیحاتآنها در طراحی و بهسازی فضاهای عمومی شهری، می توان در زندگی خوب سالمندی و بهبود کیفیت و امید به زندگی آنها و دستیابی به اهدافسالمندی موفق، موثر بوده و همچنین در پیامد آن سایر اقشار جامعه نیز در رفاه بیشتری باشند. این گروه از افراد به دلیل شرایط سنی و کاهشنسبی فعالیتهای کاری، اوقات فراغت بسیاری دارند و امکان استفاده آنها از فضاهای شهری برای انجام فعالیت های اختیاری و اجتماعی بیش از دیگراقشار جامعه است. پارک ها از جمله فضاهای باز شهری هستند که سالمندان برای گذران اوقات فراغت، پیاده روی و ...به آنجا مراجعه می کنند. دراین مقاله پس از بررسی مبانی نظری پیرامون موضوع به چگونگی انجام تحقیقات میدانی در پارک ولیعصر(پارک شهر) پرداخته می شود. بر اساسیافته های پژوهش به معیارهای صحیح طراحی دست یافته ایم و درانتها راهکارها و پیشنهاداتی مطرح شده که در صورت اجرای آنها گامی موثر درجهت سلامت روح و جسم این گروه از شهروندان برداشته می شود.

کلیدواژه ها:

سالمند ، ویژگی های فیزیولوژیکی ، فضاهای عمومی شهری ، سلامت روح و جسم