بررسی اثربخشی شفقت درمانی بر رابطه والد- کودک و اختلالات هیجانی- رفتاری کودکان 3 تا 6 ساله شهر اصفهان

هدف این مطالعه بررسی اثربخشی شفقت درمانی بر رابطه والد- کودک و اختلالات هیجانی- رفتاری کودکان 3 تا 6 ساله شهر اصفهان بود. روش تحقیق نیمه آزمایشی با گروه کنترل همراه با پیش آزمون -پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران کودکان 3 تا 6 سال شهر اصفهان بود. حجم نمونه 30 نفر 15 نفر گواه و 15 نفر آزمایش انتخاب شد. ابزارهای اندازه گیری پژوهش پرسشنامه اختلالات هیجانی- رفتاری راتر (1967) و مقیاس رابطه والد-فرزند (PCRS) بود. چارچوب جلسات شفقت درمانی طی 8 جلسه 2 ساعته بر مبنای درمان متمرکز بر شفقت گیلبرت 2009 ، 2010، 2013، 2014 تنظیم شد. برای آزمون فرضیه ها از آزمون های تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده گردید. یافته ها نشان داد بین گروه ها در نمرات مادر - کودک و اختلالات هیجانی- رفتاری در مرحله پس آزمون در سطح P> 0/05 تفاوت معنیدار وجود دارد. آموزش شفقت درمانی توانسته است نمرات مادر - کودک و اختلالات هیجانی- رفتاری در مرحله پس آزمون را کاهش دهد. میزان تاثیر 7 و 11 درصد میباشد. درنتیجه با انجام شفقت درمانی میتوان رابطه مادر- کودک و اختلالات هیجانی- رفتاری کودکان بهبود بخشید و از بروز اختلالات هیجانی رفتاری در کودکی و بزرگسالی فرزندان جلوگیری کرد.

کلیدواژه ها:

شفقت درمانی ، رابطه والد- کودک ، اختلالات هیجانی- رفتاری کودکان