بررسی تاثیر تغییر تعداد آبپاش همزمان فعال بر راندمان آبیاری در سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت با آبپاش متحرک در منطقه فراهان

اگرچه توسعه کمی سیستم های آبیاری تحت فشار جهت کشاورزی در شرایط آب و هوایی خشک تا نیمه خشک ایران امری ضروری است لیکن توسعه کیفی این سیستمها نیز مهم است و دقت در طراحی این سیستم ها و مدیریت صحیح در اجرا و نحوه بهره برداری از آنها ، عوامل مهمی در توسعه و بهبود عملکرد این سیستم ها می باشند . هدف ازاین پژوهش، بررسی تاثیر تعداد آبپاش همزمان فعال بر راندمان آبیاری در سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت با آبپاش متحرک در منطقه فراهان در استان مرکزی می باشد . برای اینمنظور دو سیستم آبیاری در دشت فراهان به طور کاملا تصادفی انتخاب شده و مورد ارزیابی قرار گرفت. در این ارزیابی از معیارهای ضریب یکنواختی کریستیانسن CU، یکنواختی توزیع آب DU، راندمان واقعی کاربرد در ربع پایین AELQ و راندمان پتانسیل کاربرد در ربع پایین PELQ استفاده گردید. نتایج نشان داد که میانگین معیارهای ارزیابی در این دو سیستم ، دارای مقادیر نامطلوب و غیر قابل قبولی بوده و پایین تر از حد مجاز مریام و کلر 1987 می باشند. نتایج تکرار آزمایش در این سیستم ها در شرایطی که از تعداد آبپاشهای فعال کاسته شده بود ، نشان داد که علت اصلی افت پارامترهای ارزیابی در این سیستم ها، افزایش تعداد آبپاشهای همزمان فعال و افت فشار ناشی از آن بوده است و نزدیک کردن شرایط این سیستم ها به شرایط طراحی اولیه می تواند باعث افزایش راندمان آنها گردد

کلیدواژه ها:

راندمان ، ارزیابی ، آبپاش ، مرکزی ، فراهان