بررسی شاخص های مکانیزاسیون کشاورزی منطقه بهاربا رویکرد اقلیمی مدیریت مصرف آب

یکی از موضوعات مهم در زمینه وضعیت منابع آبی استان همدان و کشور ضرورت مدیریت مصرف آب در بخش کشاورزی است. وجود مخاطرات اقلیمی نظیر؛ خشکسالی، تغییرات آب و هوایی، سرمازدگی زودرس پاییزه و دیررس بهاره و گرمایش زمین و ... در منطقه بهار استفاده و توسعه مکانیزاسیون جهت اصلاح در الگوی مصرف آب را توجیه میکند. مکانیزاسیون به عنوان عامل ضروری و محرک اصلی توسعه کشاورزی در پاسخگویی به نیازهای تولیدکنندگان و مصرف کنندگان ایفای نقش می کند و نیز با عنایت به اینکه بخشکشاورزی نقش بسیار مهمی در اقتصاد و مدیریت منابع آبی استان همدان دارد، تحقیق حاضر انجام گرفته است. در این کار تحقیقی با توجه وضعیت اقلیمی و محیطی منطقه بهار استان همدان به بررسی سطوح و شاخص های تعیین کننده روند توسعه مکانیزاسیون کشاورزی پرداخته شده است. برای این منظور فاکتورهای مشخصات عمومی منطقه، شاخص های کیفی، شاخص های کمی، پارامترهای فنی و کیفی استفاده شد. نتایج این تحقیق حاکی از آنست که سطح مکانیزاسیون در شهرستان بهار بر حسب منابع تراکتوری و کل منابع موتوری مورد استفاده به ترتیب 1/71 و 2/12 اسب بخار در هکتار می باشد و نیز درجه مکانیزاسیون برای محصولات مختلف کشت شده برآورد شده است.

کلیدواژه ها:

مخاطرات اقلیمی ، مدیریت مصرف آب ، سطح و درجه مکانیزاسیون ، بهار