تحلیل قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1393 از منظر جرم شناسی انتقادی

عملکرد ناکارآمدی نظام عدالت کیفری در زمینه مقابله با پدیده مجرمانه و عدم کارایی راهکارهای جرمشناسی رایج در بحث علت شناختی جرم، بستر مناسبی برای ارائه ی نظریات انتقادی در حوزه جرم شناسی در اعتراض به وضع کنونی جامعه و نهادهای عدالت کیفری را فراهم آورده است. این نظریات منتقد و متعارض در قالب دیدگاههای متعدد و متنوع در درون یک رویکرد منسجم با عنوان جرم شناسی انتقادی در برابر جرم شناسی سنتی و متعارف قرار گرفته اند و ضمن به چالش کشیدن این جرم شناسی و شاخه های سه گانه آن در مبحث علت شناختی جرم از یک زاویه دید متفاوت به این موضوع نگریسته و علل و عوامل اصلی وقوع جرم را نه در شخص مجرم و محیط پیرامون او بلکه در ساختار نابرابر و تبعیض آمیز جامعه جست و جو می کند. در بستر قانون آیین دادرسی کیفری از رهگذر تدوین و تصویب مقررات موجود از جمله توجه جدی به فرایند قضازدایی و دوری از فرایند کیفری و اصلاح و بهبود عملکرد این نظام از طریق بکارگیری راهها و راهبردهای جایگزین در قالب سازو کارهای متعدد و متنوع همچون توافقی شدن عدالت ترمیمی بعلاوه با پیش بینی یک آیین دادرسی ویژه برای اطفال و نوجوانان و همچنین اتخاذ یک سیستم دادرسی ویژه برای اشخاص حقوقی متمایز از اشخاص حقوقی به نوعی انعکاس آموزه های این جرم شناسی را در بستر خود نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

آموزه های جرم شناسی انتقادی ، قانون ایین دادرسی کیفری 1393 ، اشخاص حقوقی ، عدالت ترمیمی ، آیین دادرسی کیفری افتراقی