معماری بلدیه بابل به عنوان یک بنای دوره پهلوی

گرایش به زندگی و آداب و رسوم غربی از دوره قاجار به دلیل مراودات سیاسی ایران و غرب در تمامی شئونات آغاز گردید اما در ابتدا اینتغییر به اشرافیان و درباریان محدود می شد، در دوران پهلوی این گرایش به اوج خود رسید و تأثیر خود را در هنرهای سنتی ایران از جملهمعماری این دوره نمایان ساخت یکی از بناهایی که با این نگرش جدید بنا شد بنای گنجینه ی بابل است که به جا مانده از معماری همین دوره(پهلوی اول) می باشد که به عنوان بلدیه بنا شد و در سال های اخیر به موزه تغییر کاربری یافت. در معماری این بنا تمایز قابل توجهی بامعماری بومی دیده می شود و این امر نمایانگر تجددگرایی در دوره پهلوی می باشد. این نوشتار سعی بر یافتن این دارد که چه عناصری از معماری با تفکر غرب گرایی این بنا را تحت تأثیر خود قرار می دهد؟ و اینکه این بنا چه تمایزی با بناهای ساخته شده در دوره های قبل با تفکر بومی گریی دارد؟این مقاله نگاهی هر چند گذرا بر معماری این بنا در دوره ی تجدد گرایی و مقایسه ای با معماری دوره ی ماقبل خود و با تفکر بومی گراییدارد.روش تحقیق این مقاله روش نمونه موردی است که ساختمان گنجینه ی بابل از تمامی جهات و ویژگی های معماری را با معماری ما قبلخود(معماری بومی) مقایسه می کند. نتیجه مقاله حاکی از تأثیر عناصر معماری غرب بر ساختمان و کاربری جدیدالتأسیس بلدیه می باشد.