نقش آموزش و پرورش و آموزش عالی در ترویج فرهنگ اقتصادی کشور ایران

امروزه کشورهای جهان سعی در ایجاد ارتباط بین آموزش و پرورش، آموزشعالی و برنامه های توسعه ملی و ارتقای دانش و فناوری دارند؛ از این رو، سیاست های توسعه ملی به طور اصولی به آموزش متصل است. در واقع، می توان گفت که یکی از پر ارزش ترین منابعی که جامعه برای پیشرفت و توسعه در اختیار دارد، دانشگاه است. در غالب کشورهای پیشرفته و کشورهای در حال توسعه، حل مسایل و رفع نیازمندی های اهداف ملی را در دانشگاهیان تحقق بخشیده اند و امروزه اکثر کشورهای جهان سوم بر این باورند که پایه اصلی توسعه ملی، گسترش کمی و کیفی سریع فرصت های آموزشی است. هر چه آموزش بیشتر و با کیفیت بهتر ارایه شود، توسعه ملی سریع تر صورت خواهد پذیرفت . آموزش و پرورش، آموزش عالی از جهات مختلفی در تمامی ابعاد توسعه نقش اساسی دارد. یکی از نقش های مهم در این زمینه، تاثیر آموزش عالی بر توسعه اقتصادی است. امر آموزش، از جهات متفاوتی در مسایل مربوط به توسعه اقتصادی مورد توجه قرار می گیرد. طبق نظریه سرمایه انسانی، تحصیلات بیشتر و هر نوع مهارت و آموزشی که فرد می بیند در وی ظرفیت و قابلیتی ایجاد می کند که می تواند جریان درآمدی بیشتری را در آینده به وجود آورد. بنابراین، آموزش و افزایش توانایی و مهارت، در واقع به منزله سرمایه هایی است که مانند هر سرمایه فیزیکی دیگر بازدهی اقتصادی دارد. دیدگاه سرمایه انسانی که از سوی تیودور شولتز و گری بکر به رشته تحریر درآمد ما را متوجه این حقیقت می کند که دستیابی به میراث بالای توسعه یافتگی در کشورهای پیشرفته مرهون آموزش و به خصوص ارایه آموزش عالی است. بدین ترتیب، این مقاله فرایند دستیابی به توسعه اقتصادی را از طریق آموزش عالی، جست و جو و بیان می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، آموزش عالی ، توسعه اقتصادی ، دانش آموخته ها ، سرمایه انسانی