بررسی تاثیر سودآوری و جریان وجوه نقد عملیاتی بر ارزش علائم تجاری (برند) در سطح صنایع مختلف و مقایسه ی آنها

هر گاه سخن از دارایی به میان می آید ناخودآگاه ذهن انسان به سمت مصادیق عینی مالکیت همچون پول ، زمین، کالا و ...سوق پیدا می کند. این در حالی است که در دنیای امروز نوع دیگری از مالکیت مورد توجه قرار گرفته است که به مراتب ازدارایی های ملموس، پر اهمیت تر می باشد و از آن با عنوان مالکیت فکری (دارایی های نامشهود) یاد می شود. در واقع، این نوعدارایی ها در مقایسه با سایر کالاها و محصولات دارای خصایص منحصر به فردی می باشد. از جمله اینکه نتیجه ی مستقیم کارفکری انسان بوده و در اثر مصرف از بین نمی رود (عربی، 1388 ، ص 39). از میان مصادیق مختلف مالکیت صنعتی و نامشهود(همچون حق اختراع، حق تالیف، علائم تجاری، دانش فنی، حق طراحی و ...)، علائم تجاری (برند) نقش موثری در توسعه و کسبدرآمد بیشتر برای بنگاههای تجاری داشته است (کالبولی، 2005). دارایی های نامشهود به دارایی هایی گفته می شود که قابل تشخیص و فاقد ماهیت پولی و فیزیکی باشد. قابل تشخیص یعنی اینکه بتوان آنرا از سرقفلی شرکت که قابل تشخیص نیست، متمایز کرد و معیارهای قابلیت تشخیص دو دسته اند. یکی اینکه در جهت فروش، انتقال یا اجاره، جداپذیر باشد و دوم اینکه ازحقوق قراردادی یا سایر حقوق قانونی ناشی شود (استانداردهای حسابداری ایران، 1386). بنابراین، چون علامت تجاری معرفمحصولات شرکت و دارای منافع اقتصادی آتی برای شرکت می باشد، جزء دارایی های نامشهود طبقه بندی می شود. طبق ماده یقانون ثبت علائم و اختراعات مصوب تیرماه 1310، علامت تجاری عبارت است از هر قسم علامتی اعم از نقش ، تصویر، رقم ، حرف عبارت ، مهر، لفاف و غیر آن که برای امتیاز تشخیص محصول صنعتی یا تجاری یا فلاحتی اختیار می شود (عرفانی، 1385، ص 84).