اثربخشی مداخله آموزشی مبتنی بر مدل روان شناسی کنترل درونی در کاهش ناسازگاری زناشویی

در پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر مدل روانشناسی کنترل درونی در کاهشناسازگاری زناشویی مورد بررسی قرار گرفته است. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروهکنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل 350 دانشجوی متأهل دانشگاه فرهنگیان بابل بود. برای تعیین نمونه ابتدا350 پرسشنامه منبع کنترل راتر و سازگاری زناشویی اسپانیر در بین دانشجویان متأهل توزیع شد. اگرچه در ابتدا 350پرسشنامه توسط محقق توزیع شد، 244 پرسشنامه برگشت داده شدند، که 200 پرسشنامه برای تجزیه و تحلیل مناسببودند. از میان این پرسشنامه ها، 47 زن و شوهرکه به طور همزمان دارای منبع کنترل بیرونی بودند و از ناسازگاریزناشویی رنج می برده اند، 20 زن و شوهر به روش تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند،بدین صورت که 10 زن و شوهر در گروه آزمایش و 10 زن و شوهر در گروه کنترل قرار گرفته اند. ابزار پژوهش شاملمصاحبه تشخیصی، مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر و مقیاس منبع کنترل راتر بود. داده ها با استفاده از روش Tمستقل مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که، آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر منبع کنترg درونی درکاهش ناسازگاری زناشویی مؤثر بود و توانست میزان سازگاری، رضایتمندی، همبستگی و صمیمیت زناشویی را در گروهآزمایش افزایش دهد. مداخله آموزشی مبتنی برمدg روان شناسی کنترg درونی می تواند به عنوان یکی از روش هایمداخله برای زوج هایی که از نارضایتی زناشویی رنج می برند و به طلاق فکر می کنند مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

روان شناسی کنتر درونی ، روان شناسی کنتر بیرونی ، ناسازگاری زناشویی